بررسی نقش مشارکت اجتماعی ساکنین در ارتقا پایداری اجتماعی محله های معاصر شهری

رشد و گسترش ابعاد فیزیکی و اجتماعی شهرها در پی افزایش جمعیت شهرنشینی، منجر به پیچیدگی ساختار محله های شهری ای شده که در طول سال های متمادی به صورت ارگانیک شکل گرفته و پاسخگوی بسیاری از نیازهای ساکنین خود بودند چرا که از گذشته های دور، محله ها، به عنوان سلول های حیات شهری، مکانی برای گرد هم آمدن افراد با ویژگی های قومی، نژادی، مذهبی، اقتصادی و اجتماعی مشترک بوده که همین به عنوان عاملی برای تمایز یک محله با دیگری بوده است، بنابراین دسته ای از عوامل اثرگذار بر این ویژگی ها وجود داشته که سبب این تمایز گشته است، که در حال حاضر از آن به عنوان پایداری اجتماعی یاد می گردد، بنابراین توجه به ارکان های مختلف پایداری اجتماعی در فرآیند برنامه ریزی در خصوص فضاهای شهری که محله جزیی از آن بوده، امری ضروری و اجتناب ناپذیر می باشد که یکی از این ارکان قابل توجه، مشارکت اجتماعی ساکنین محله ها در فرآیند شکل گیری ریز فضاهای آن بوده است، پس این سوال مطرح می شود که شاخص های موثر بر پایداری اجتماعی محله های شهری کدامند و افزایش مشارکت اجتماعی در محله های شهری امروزی، چگونه موجب ارتقا پایداری اجتماعی می گردد لذا این پژوهش که از نوع توصیفی- تحلیلی می باشد با استفاده اسناد کتابخانه ای و بررسی تحقیقات پیشین و تحلیل دیدگاه های نظریه پردازان، پژوهشگران و جوامع بین المللی این نتیجه حاصل گردید که؛ مشارکت اجتماعی به عنوان یکی از شاخص های اصلی و دلیل پایداری یک محله می باشد چراکه بدون حمایت و درگیری فعال و اثرگذار تمامی شهروندان، نه پایداری در محله ها به دست خواهد آمد و نه پیشرفتی قابل توجه در جهت رشد و اعتلای مادی و معنوی ساکنین آن صورت می گیرد.

کلیدواژه ها:

محله ، محله پایدار ، پایداری اجتماعی ، مشارکت اجتماعی