بررسی نقش منتورینگ (راهبری پرورشی) ، کیفیت زندگی کاری، تعهد سازمانی بر رضایت شغلی (مطالعه موردی پرستاران بیمارستان دولتی پور سینای)

مقدمه وهدف: نارضایتی شغلی کارکنان در مراکز درمانی موجب پایین آمدن کیفیت خدمات ارایه شده و درنهایت نارضایتی بیماران خواهد شد. هدف این مطالعه، بررسی ابعاد مختلف کیفیت زندگی کاری، تعهد سازمانی و منتورینگ (راهبری پرورشی) از نگاه پرستاران بر رضایت شغلی کارکنان بیمارستان دولتی بود. مواد و روش ها: طرح این پژوهش، پیمایشی و از نوع مقطعی و جامعه آماری شامل کلیه پرستاران بیمارستان دولتی پورسینای شهر رشت بود. 216 نفر به شیوه نمونه گیری سهمیه ای انتخاب شدند و به پرسشنامه های اطلاعات جمعیت شناختی، کیفیت زندگی کاری، تعهد سازمانی، عملکرد منتورینگ و شاخص توصیف شغل پاسخ دادند. کلیه داده ها بانرم افزار SPSS نسخه 16 تحلیل گردیدند. یافته ها: ضرایب همبستگی پیرسون نشانداد بین عوامل جمعیت شناختی سن و سابقه کاری با رضایت شغلی رابطه معکوس و معنی داری وجود دارد P<0/0001 کلیه ابعاد منتورینگ، کیفیت زندگی کاری و تعهدسازمانی (به جز تعهدمستمر) رابطه مثبت و معنی داری با رضایت شغلی نشان دادند P> 0/05. تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد چهار متغیر کیفیت زندگی کاری P> 0/0001,β=0/829 سن P=0/003,β=-0/179 شرایط کاری P=0/014,β=0/214 و عدالت حقوق و مزای P=0/017,β=0/202 به طورمعنی داری می توانند سطح رضایت شغلی را پیشب ینی نموده و در مجموع 38 % از واریانس مشترک نتایج رضایت شغلی را تبیین نمایند F=28/04, P<0/01 نتیجه گیری: پیشنهاد می شود جهت افزایش رضایت شغلی (خصوصا کارکنان دارای سن بالاتر و سابقه کاری بیشتر) در محیط های بیمارستانی به تصمیم سازی های سازمانی که موجب افزایش کیفیت زندگی کاری به ویژه در بعد شرایط کاری و عدالت حقوق و مزایا می گردد، توجه شود. نتایج این مطالعه مورد بحث قرار گرفته است.