تاثیر اراده باطنی و اراده ظاهری بر اعمال حقوقی

در فقه امامیه حاکمیت اراده ظاهری و باطنی کشف اراده با توجه به الفاظ صورت می گیرد، کشف اراده طرفین با توجه به ظهور الفاظ قصد و اراده، یکی از اساسی ترین ارکان است قاضی وظیفه دارد عقد را براساس اراده طرفین تحلیل کند. تقدیم اراده باطنی، به صراحت در مواد قانونی غالب کشورها به عنوان یک قاعده تفسیری، تقدیم اراده باطنی لازم شمرده شده است. ولی در قانون مدنی ایران، قواعد تفسیری، از جمله قاعده مذکور به صراحت نیامده است، هرچند با تحلیل مواد پراکنده قابل اثبات است. به همین سبب ضرورت دارد ترجیح اراده باطنی در زمان تعارض، بطور روشن و شفاف مقرر گردد تا آراء متعارض صادر نشود.

کلیدواژه ها:

اراده باطنی ، اراده ظاهری ، فقه امامیه ، قانون مدنی