درآمدی بر روش های کشف و شناسایی سایت های باستانی با تاکید بر شواهد و تکنیک های ژیومورفولوژیکی

شناخت موقعیت سایت های باستانی ، کمک فراوانی به باستان شناسان می نماید که پس از آن با تکیه بر دانش و تکنیک های مرز و در رشته باستان شناسی عرصه و حریم این سایت ها را مشخص نمایند. به دنبال کشف این اطلاعات می توان اطلاعاتی را که به گذشته اجتماعی، اقتصادی، معیشتی و سیاسی سایت ها به دست آورد. در این تحقیق به روش های کشف و شناسایی موقعیت جغرافیایی سایت های باستانی پرداخت می شود. این روش ها را می توان به طور کلی به دو بخش روش های غیرمستقیم (روش های انتخاب از دور) و روش های مستقیم (می دانی) تقسیم نمود. اساس کار در روش های غیرمستقیم استخراج اطلاعات از داده های غیر زمینی (ماهواره ای - هوایی) متکی است. روش های انتخاب مزبور هزینه کمتر و سرعت زمان بیشتری نسبت به روش های مستقیم دارند. در روش های مستقیم یا روش های می دانی استخراج اطلاعات بر اساس شواهد و آثار تغییرات محیطی نظیر توپوگرافی، تغییرات جنس خاک آقا ما با لایه های زمین شناسی، هیدرولوژی، اطلاعات بومی متکی است. روش های مستقیم هزینه بر و زمان بر می باشد ولی نسبت به روش های غیرمستقیم دقیق تر است و اطلاعات بیشتری در وسعت کمتر ارایه می دهد. تلفیق این دو روش باعث دسترسی به محدوده وسیع تری از منطقه اطلاعات بیشتر از منطقه به اطراف سایت ها می شود. تلفیق این دو روش بهترین نتایج را در بر دارد.

کلیدواژه ها:

سایت های باستانی ، ژیومورفولوژی ، فتوگرامتری سنجش از دور ، روش های ژیوفیزیکی