بررسی اثرات زیست محیطی انتقال آب دریای عمان به گودال جازموریان با هدف شناسایی و تشخیص گسل های مسیر انتقال آب

رشد سال های اخیر و عدم مدیریت صحیح منابع آب در کشور باعث خشک شدن اکثر دریاچه ها و تالاب ها و رودخانه های فصلی شده است. با توجه به خشک شدن تالاب جازموریان و ارایه پیشنهادهایی جهت طرح انتقال آب بین حوزه ای دریای عمان به پلایای جازموریان در این مطالعه به بررسی خطرات زیست محیطی ناشی از تاثیر گسل و زلزله خیزی منطقه در مسیر انتقال آن پرداخته شده است. با استناد به پردازش تصاویر ماهواره ای ETM لندست 7 و عکس های هوایی، داده های لرزه ای جانب شرق ایران و نقشه های زمین شناسی و داده های چاه های منطقه در نرم افزارهای ARC GIS.10,ENVI5.1,ERMARPER نقشه گسل های منطقه ، نقشه توان لرزه خیزی منطقه، تراکم درزه و شکستگی ها، نقشه رسوبات منطقه و نقشه تراز آب های زیرزمینی و نقشه زمین شناسی منطقه تهدید گردید. در مرحله نهایی نقشه ارتفاعات DEM و نقشه زمین شناسی و گسل ها بر هم منطبق شد و بافر تا شعاع 50 کیلومتر تهیه گردید. با استفاده از داده های تحلیلی و ارزیابی خطر گسلش و لرزه خیزی ، با توجه به اینکه منطقه مورد مطالعه در ناحیه مکران است و محل تلاقی آن بازوی سنندج - سیرجان، گسل زندان - میناب می باشد مشخص شد، منطقه از لحاظ تکتونیکی فعال و احتمال لرزه خیزی منطقه فرضی سازه انتقال آب بالاست و شتاب ناشی از زلزله های مربوط به پنج گسل می تواند در میناب بیش از 0/2g باشد و مشخص شد اکثر موضوعات منطقه مورد مطالعه عهد حاضر و دوران کواترنری و به صورت رسوبات منفصل می باشند که در طراحی سازه انتقال آب باید مورد توجه قرار گیرد و تمهیدات لازم مبذول گردد. با توجه به اطلاعات به دست آمده منطقه جنوب خام در مسیر انتقال آب نسبت به منطقه جنوب و جنوب باختم خطر لرزه بالایی دارد اما در منطقه جنوب و جنوب باختری احتمالی زلزله با بزرگای بالای 6 رشته بیشتر است.

کلیدواژه ها:

گزل ، گسل میناب ، انتقال آب ، اثرات زیست محیطی ، جازموریان ، تالاب ، زمین شناسی - کواترنر