نقش و جایگاه برنامه ریزی در مدیریت آمایش سرزمین

در این مقاله ضمن بررسی ابعاد و سابقه جهانی و بین المللی مساله مدیریت آمایش سرزمین به سابقه آن در ایران که به دهه 30 شمسی، باز میگردد، پرداخته و مطالعات گروه ستیران را مورد بازبینی و فعالیتهای قبل و بعد از انقلاب اسلامی در این زمینه نیز بررسی شده است. همچنین به مطالعه ای از آثار تافلر اشاره داریم که به آمایش بین المللی اشاره دارد و مدیریت جهان پیشرو را بررسی کرده است. سپس به فرآیند تهیه آمایش سرزمینی در سه بعد سازماندهی مطالعات، بررسی وضع موجود و قابلیت سنجی و آینده نگری پرداخته ایم و گامهای لازم برای هر کدام از آنها را دسته بندی و مورد بحث قرار داده ایم و در پایان مقاله به نتایج آمایش سرزمین و نظام تشکیلاتی تهیه طرح آمایش و نمودارهای آن و سپس جایگاه برنامه ریزی و مدیریت توسعه اجتماعی و آمایش سرزمین پرداخته ایم.آمایش سرزمین یک برنامه ملی است. ایران برحسب جغرافیایی، اقلیمی ، خاک و مرزهای آبی و کوههای وسیع شرای متنوعی را دارا می باشد. استراتژیهای آمایش سرزمین بر اساس اولویتها، نقشها و قابلیتهای هریک از نواحی فعالیتهای مناسبی را برای هر ناحیه مشخص کرده اند. آمایش سرزمین به منظور آموزش عالی زیر مجموعه ای از برنامه ریزی آمایش سرزمین است. هدف اصلی این مقاله، تاکید بر نقش مدیریت و برنامه ریزی در آمایش سرزمین بعنوان راه اصلی ایجاد تعادل در نظام شهری کشور و جلوگیری از بحران های زیست محیططی و تخریب منابع طبیعی است.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی آمایش زمین ، تعادل شهری ، محتوای آمایش