بررسی متل در ادبیات کودکان میناب

متلها شعرهایی کودکانه هستند که در آنها قصه ای نیز روایت میشود، هرچند که قصه های متلها اغلب بدون هیچ روال منطقی و داستانی هستند. به نظر می رسد هدف از خواندن متل ها فقط سرگرمی و وقت گذرانی باشد. با این حال گاه در آنها به فاکت هایی تاریخی برمیخوریم که در فولکلور کودکان نشانی از خود، بجا گذاشته اند. از لحاظ فرم متل ها را می توان نوعی مثنوی خواند. متل را افسانه و داستان نیز معنا کرده اند و ما اضافه میکنیم متل، افسانه کوتاهی است که روایتی را به شکل آهنگین یا ساده بیان میکند و برخلاف افسانه که شنوندگان عام دارد، مخاطبان آن، تنها کودکان هستند. متلها از وجود ادبیات شفاهی کودک در دوران کهن حکایت میکنند. این مقاله با روش تحلیل محتوا و با استفاده از ازار کتابخانه و مصاحبه به بررسی متلهای هرمزگان می پردازد و مشخص می شود متلها سخنانی موزون هستند که از وزن عروضی دارند ، دارای قافیه نیز هستند و قافیه سازی در آنها به شکل منظم و مرتب به کار گرفته شده است و همین وزن و قافیه و موسیقی سبب میشود که کودکان از خواندن آن لذت ببرند و نوعی احساس خوشحالی و شعف در آنها پدیدار گردد و این گونه است که جنبهی تربیتی متلها در کودکان موثر میافتد.

کلیدواژه ها:

متل ، میناب ، کودکان