تاثیر باورهای دینی بر اخلاق ورزشی در بین نخبگان ورزشی جمهوری اسلامی ایران

عملکرد ورزشی مثبت و یا منفی که جلوه رفتار و قبل از آن اخلاق و پنداره افراد در میادین و صحنه های ورزشی و خارج از آن است،چنانچه متعلق به ستارگان باشد، می تواند آثار مطلوب و نیز در مقابل آسیب های اجتماعی جبران ناپذیری را به دنبال داشته باشد. هدفاز انجام این مطالعه بررسی تاثیر باورها و اعتقادات دینی بر خلق و خوی ورزشکاران و مربیان برجسته رشته های مختلف کشور بوده است. روش تحقیق بر اساس هدف، کاربردی و بر اساس استراتژی اجرا توصیفی همبستگی با رویکرد رگرسیونی بوده است. نمونه تحقیق از بین ورزشکاران و مربیان برجسته کشور که واجد عناوین و جایگاه معتبری بودند، فارغ از رشته ورزشی به صورت هدفمند انتخاب شد که حجم آن 153 نفر بوده است. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه ای محقق ساخته بود که از مبانی تحقیقات قبلی و نیز تحلیل عمیق محققان به دست آمدکه شامل سه بخش ویژگی های جمعیت شناختی، باورها و اعتقادات مذهبی و اخلاق ورزشی بود. روایی صوری و محتوایی این ابزار با نظر 12 نفر از خبرگان فن به تایید رسید و پایایی آن بر اساس پاسخ های 25 نفر از جامعه تحقیق با محاسبه آلفای کرونباخ و از طریق همسانی درونی ابزار به تایید رسید. این ضریب در بخش مربوط به باورها و اعتقادات مذهبی α=0.83 و در بخش اخلاق ورزشی α=0.89 به دست آمد. جهت تحلیل داده ها از آزمون های همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون خطی بهره گرفته شد. یافته ها نشان داد که باورها و اعتقادات دینی و مذهبی بر اخلاق ورزشکاران و مربیان نخبه تاثیر معنی داری دارد؛ بدین صورت که هر چه امتیازات مرتبط با باورهای مذهبی در نزد اعضاء نمونه بیشتر باشد، به همان نسبت شاهد اخلاق پسندیده تری از جانب آنها خواهیم بود و بالعکس. نتیجه کلی تحقیق نشان داد که باید بر جنبه آموزش تربیتی و اخلاقی ورزشکاران و مربیان در کنار جنبه های فنی و تاکتیکی تاکید نمود و آن را در محتوای برنامه های تیم ها و باشگاه ها گنجاند.

کلیدواژه ها:

باورها و اعتقادات مذهبی ، اخلاق ورزشی ، ورزشکار و مربی برجسته