اثر بازی های پرورشی گروهی و انفرادی بر عملکرد شناختی کودکان کم توان ذهنی آموزش پذیر

هدف از پژوهش حاضر بررسی و مقایسه اثر بازی های پرورشی گروهی و انفرادی بر عملکرد شناختی کودکان کم توان ذهنی آموزش پذیر می باشد. بدین منظور تعداد 36 دانش آموز کم توان ذهنی از بین دانش آموزان کم توان ذهنی شهر تهران که دامنه سنی تقویمی 8 تا 15 سال و سن عقلی 7تا 10 سال با ضریب هوشی 50 تا 70 داشتند با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. آزمودنی ها بعد از همتا سازی به سه گروه کنترل، بازی های انفرادی و بازی های گروهی تقسیم شدند. طرح این تحقیق نیمه تجربی بود که بصورت پیش آزمون، پس آزمون اجرا شد. داده ها با استفاده از خرده آزمون ارقام وکسلرکودکان (حافظه کوتاه مدت) جمع آوری و با استفاده از تحلیل واریانس یکطرفه و با سطح معنا داری P<0. 05 تجزیه و تحلیل شد. نتایج تحلیل واریانس نشان داد که بازی های گروهی و انفرادی اثر معنی داری بر حافظه کوتاه مدت کودکان کم توان ذهنی آموزش پذیر دارد. بنابراین در برنامه ریزی های آموزشی برای این کودکان می توان از بازی های حرکتی در دو مدل گروهی و انفرادی جهت تقویت حافظه کوتاه مدت استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

کودکان کم توان ذهنی ، حافظه کوتاه مدت ، بازی های پرورشی ، عملکرد شناختی