اثربخشی روش اجتماع پژوهشی در برنامه آموزش فلسفه به کودکان بر مهارت های اجتماعی دانش آموزان پایه ی هفتم

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر روش اجتماع پژوهشی در برنامه آموزش فلسفه به کودکان بر مهارت های اجتماعی دانش آموزان پسرپایه ی اول راهنمایی یکی از مدارس شهر تبریز بود. نمونه ی این پژوهش شامل 50 دانش آموز پسر بود که به روش نمونه گیری تصادفی از میان دانش آموزان پسر اول راهنمایی انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه ی مهارت اجتماعی Inderbitsen و Foster (1992) است که توسط امینی (1378) مورد پایایی سنجی و اعتبار یابی قرارگرفته است. ضمنا برای بررسی فرآیند پژوهش از طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. فرضیه آزمایی و تحلیل داده ها نشان داد که اجری روش اجتماع پژوهشی درکلاس درس بر تقویت مهارت اجتماعی دانش آموزان پسر موثر واقع می شود. یافته های پژوهش حاضر موید نتایج پژوهش های انجام گرفته شده در داخل و خارج کشور است.

کلیدواژه ها:

مهارت اجتماعی ، روش اجتماع پژوهشی ، فلسفه برای کودکان