جایگاه حریم خصوصی در فقه و حقوق موضوعه ایران

حریم خصوصی یکی از نیازهای اساسی بشر است و به معنای حقی است که افراد بر اساس آن می توانند تعیین کنند که دیگران تا چه اندازه می توانند اطلاعاتی درباره آنان داشته باشند. حریم خصوصی رابطه تنگاتنگی با حفظ کرامت انسانی و حیات اجتماعی وی دارد، حق داشتن حریم خصوصی از دیرباز در اسلام مورد توجه بوده و بر ضرورت احترام به آن تاکید شده است، حقوقی چون حق حمایت، آزادی توام با مسیولیت، امنیت، تعرض ناپذیری مکالمات و مکاتبات، آزادی اندیشه و بیان، مصونیت جان، مال، حیثیت، اعتبار و شخصیت افراد از تعرض ناروا، نامشروع و غیرقانونی در قانون اساسی از جمله در اصول 21، 22، 23، 25، 28، 38 و 39 و نیز دیگر قوانین عادی منبعث از مبانی و قواعد فقهی و اصول کلی حقوقی، همچنین در بسیاری از اسناد بین المللی راجع به حقوق بشر و حقوق موضوعه داخلی بر حفظ آن در برابر تجاوز خودسرانه تاکید شده است. برخی از مهم ترین مصادیق حریم خصوصی در اسلام و همچنین در دنیای مدرن و چگونگی حمایت و موارد نقض حریم خصوصی در قوانین حقوقی و فقه اسلامی بررسی شده است. این مقاله به بررسی تحلیلی و شناخت جایگاهش در عرصه فقه اسلامی و حقوق موضوعه و نیز تحلیل مفهوم و مصداق های حق خلوت و حریم خصوصی می پردازد.

کلیدواژه ها:

حریم ، حریم خصوصی ، فقه ، حقوق موضوعه