تعیین نوع و مقدار بهینه ظرفیت سیستم ذخیره سازی انرژی با هدف ارتقا قابلیت اطمینان در ریزشبکه های مستقل از شبکه

در کشور ایران، دیزل ژنراتور گزینه اصلی برای تامین برق مناطق دورافتاده است. افزایش قیمت حامل های انرژی و هزینه بالای سوخت رسانی، باعث ورود نیروگاه های تجدیدپذیر می شود. موقعیت جغرافیایی کشور ایران باعث ایجاد پتانسیل لازم برای احداث نیروگاه خورشیدی شده است. نوسان در خروجی نیروگاه خورشیدی، حضور ذخیره سازه ای انرژی الکتریکی را موجب می شود. ظرفیت بیشتر و کمتر از حد مورد نیاز ذخیره ساز به ترتیب باعث تحمیل هزینه سنگین و کاهش قابلیت اطمینان می شود. مصالحه میان هزینه و قابلیت اطمینان اجتناب ناپذیر است.در این مقاله ابتدا نوع مناسب ذخیره ساز با توجه به شرایط محیطی و ویژگی های ذخیره سازها گزینش می شود. برای تعیین ظرفیت بهینه آن،مصالحه میان هزینه بهره برداری روزانه و شاخص قابلیت اطمینان (انرژی عرضه نشده) صورت می پذیرد. ارزش بار از دست رفته وجه المصالحه بین آنها است.

کلیدواژه ها:

تامین برق مناطق دورافتاده ، قابلیت اطمینان ، ذخیره سازی انرژی الکتریکی ، نیروگاه خورشیدی ، انرژی عرضه نشده ، ارزش بار از دست رفته