ارزیابی منابع آب زیرزمینی دشت رونیز؛ غرب استهبان با استفاده از داده های ژیوفیزیکی سونداژ های قایم ( ژیوالکتریک )

به منظور مدیریت منابع آب های زیرزمینی و ارایه راهکارهای مدیریتی مناسب، کسب دانش از جهت جریان آب های زیر زمینی و تخمین حجم آبخوان ها امری بدیهی است خصوصا که تامین آب مورد نیاز کشاورزی در کشور ما به دلیل شرایط خاص اقلیمی (خشک و نیمه خشک)، به شدت به منابع آب زیرزمینی وابسته است. در این راستا سونداژهای الکتریکی قایم با آرایش شلمبرژر مرسوم ترین و کاربردی ترین روش ژیوفیزیکی در مطالعات اکتشاف آب های زیرزمینی می باشد. در این پژوهش به منظور بررسی آبخوان رونیز واقع در 160 کیلومتری جنوب شرق شیراز 97 سونداژ تعبیه گردید. داده های صحرایی با در نظر گرفتن لاگ چاه ها و اطلاعات زمین شناسی منطقه توسط نرم افزار IPI2Win پردازش و تفسیر گردیدو به کمک آن عمق و ضخامت لایه های زیر سطحی در منطقه تعیین گردید. نتایج تفسیر منحنی های سونداژها در این منطقه وجود چهار تا پنج لایه اصلی را نشان می دهد که شامل لایه آبرفتی خشک با متوسط مقاومت الکتریکی حدود 200 اهم متر و ضخامت متوسط بیست تا شصت متر، لایه ماسه سنگی با مقاومت الکتریکی متوسط 340 اهم متر و ضخامت بین ده تا پانزده متر، لایه مارنی با مقاومت الکتریکی 20 تا 41 اهم متر و ضخامت بیست تا سی متر؛ لایه آبدار ( آهکی ) با مقاومت الکتریکی 0/4 تا 6 اهم متر و ضخامت بین شش تا هشت متر، و سنگ کف آهکی از عمق حدود 150 متری به پایین. لازم به ذکر است به کمک این سونداژ ها 13حلقه چاه طراحی گردید که در حال بهره برداری می باشند

کلیدواژه ها:

منابع آب زیرزمینی ، سونداژ الکتریکی قایم ، مقاومت ویژه الکتریکی ، ژیوالکتریک ، دشت رونیز ، غرب استهبان