شناسایی نمادهای به کار رفته در پیکره های سفالی خاتوزین بررسی آن از نظرگاه یونگ

هنر پدیده ای برای بیان احساسات و هیجانات انسان است و از گذشته تاکنون زینت بخش زندگی بشر بوده است و امروزه در مدارس و آموزشگا های مختلف هنر را با شیوه مختلف آموزش می دهند. در کنار هنر آکادمیک، هنر شهودی و خودپرورده ای وجود دارد که بدون بهره گیری از حضور استاد و محیط آموزشی مستقل، به وجود می آید. یکی از این هنرمندان خودپرورده خاتم خاتوزین صالحی از سفالگران خطه کردستان بوده که پیکره سازی سفالی با اشکال و فرم هایی نمادین آفریده اند که امروزه زینت بخش موزه ها و سازمان های مختلف کشور هستند. برخی از اشکال و فرم های نمادین در بین تمام انسان ها در تمام دوران مشترک اند. از نظر کارل گوستاو یونگ این مفاهیم مشترک بین انسان های زاده ناخودآگاه جمعی بشر است و کهن الگو نامیده می شود. در بسیاری موارد یک انگاره یا نمایه از ناخودآگاه به خودآگاه راه می یابد و هنرمند آنچه به خودآگاهی راه یافته را در قالب یک اثر هنری نمادین ارایه می دهد. در هنگام تحلیل چنین آثاری است که آگاهی از کهن الگو ناخودآگاه جمعی موردنظر یونگ مفید واقع می گردد. نگارنده با تکیه بر چنین دیدگاهی پیکره های نمادین خانم خاتوزین را بررسی می کند و سعی بر شناسایی مفاهیم محفوظ در آثار ایشان است. این پژوهش از نوع تحلیلی و با رویکرد کیفی است که اطلاعات آن با حضور در میدان تحقیق و استفاده از منابع کتابخانه ای جمع آوری شده است.

کلیدواژه ها:

نماد ، ناخودآگاه جمعی و فردی ، کهن الگو ، خاتوزین ، پیکره های سفالی