امکان کاربست الگوی سیاست شناسایی در محیط های چندفرهنگی (مورد مطالعه استان کرمانشاه)

مفهوم چند فرهنگ گرایی از مفاهیم پرکاربرد در جوامع سیاسی معاصر است. موضوع چندفرهنگ گرایی بحث در مورد افرادیاست که به عنوان اعضای یک گروه شناخته شده اند و بدنبال نوعی حقوق گروهی برای به رسمیت شناختن و محافظت از گروهخویش هستند. مسیله رایج در چندفرهنگگرایی این است که در جوامع و محیط های جغرافیایی شاهد تنوعاتهویتی، زبانی،فرهنگی و قومی مختلف باشیم و در نتیجه نتوانیم این تنوعات را با یک سری اصول و ارزشهای واحد موردحکمرانی قرار دهیم. از این روی،تنوعات فرهنگی و هویتی هم در سیاستگذاریهای کلان حکومتی و هم در زمینه های خرد مطالعات شهری در نواحی مختلف از اهمیت ویژهای برخوردار شده اند.در این چارچوب، به زعم بسیاری از محققان،جامعه ایرانی در زمره جوامع چندفرهنگی قابل دسته بندی است، زیرا در مناطق جغرافیایی آن تنوعات فرهنگی (بلوچ، کرد، ترک، عربو...) بی شماری نهفته است. برای نمونه، مناطق غربی ایران (استان های کرمانشاه و کردستان) دارای تنوعات فرهنگی و زبانیبالایی است و ما شاهد حضور اقوام و اقلیتهای متعددی هستیم که هر یک صاحب فرهنگ،ارزشها و سنت های مختص به خودهستند. بدون تردید چنین تنوعی هم میتواند زمینهساز فرصت و هم زمینه ساز برخی محذورات باشد و شایسته است درتحقیقات و پژوهش های مختلف دانشگاهی به آنها توجه کافی مبذول گردد. از این روی،تحقیق حاضر در پی آن است تا ضمننشان دادن اهمیت این تنوعات و تکثر فرهنگی،راهی برای برون رفت از معضلات منتج از این تنوعات در سیاستگذاری ها ومطالعات شهری را نشان دهد. نویسنده میکوشد این راه را در پرتوالگوی نظری سیاست شناسایی که برگرفته از دستگاه فلسفی چارلز تیلور اندیشمند جماعت گرای معاصر در کشور کانادا است به محک آزمون و بررسی بگذارد و امکان کاربست آن را در محیط های شهری چندفرهنگی نشان دهد.

کلیدواژه ها:

چندفرهنگ گرایی ، سیاست شناسایی ، جامعه سیاسی ایران ، مطالعات شهری ، تنوعات فرهنگی ، اقوام و اقلیت ها ، کرمانشاه