بررسی رابطه سرمایه اجتماعی و کارآفرینی در سازمان تعاون روستایی استان گلستان

کارآفرینی از نگاه دانشمندان علوم اجتماعی، فرآیندی است که در شبکه متغیری از روابط اجتماعی واقع شده و این روابط می تواند رابطه کارآفرین را با منابع و فرصتها، محدود یا تسهیل نماید. تاکنون اکثر تحقیقات صورت گرفته در مورد کارآفرینی از نوع تعیین ویژگی های شخصیتی کارآفرینان بوده که بدلیل عدم توجه به شبکه روابط اجتماعی یا سرمایه اجتماعی مورد انتقاد قرار گرفته است. علاوه بر این امروزه افراد، نگاه جدی به مقوله کارآفرینی ندارند که این امر می تواند ناشی از دلایل مختلف از جمله نادیده گرفتن روابط و پیوندهای اجتماعی و ندانستن تاثیر آن بر کارآفرینی باشد. از این رو پژوهش حاضر به بررسی تاثیرسرمایه اجتماعی به عنوان یکی از اشکال سرمایه های طبقه بندی شده توسط بانک جهانی و کارآفرینی به عنوان عامل رشد و توسعه جوامع می پردازد. تحقیق حاضر که با هدف بررسی رابطه بین سرمایه اجتماعی و کارآفرینی صورت گرفته است، از نظر هدف کاربردی و از نظر روش توصیفی (پیمایشی) میباشد. جامعهی آماری شامل مدیران و کارکنان سازمان تعاون روستایی استان گلستان میباشد که تعداد 123 نفر از آنها به روش تصادفی طبقهای به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای گردآوری اطلاعات از دو روش کتابخانهای و میدانی استفاده شده است. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه میباشد. برای حصول از پایایی پرسشنامه ها از آزمون آلفای کرونباخ بهره گرفته شده است و برای اطمینان از روایی پرسشنامه، از روش نظرسنجی استادان و همچنین صاحبنظران و همچنین روش آزمون پیشبینیاستفاده شده است. تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی (ضریب همبستگی اسپیرمن، X2، پیرسون) صورت گرفته است. نتایج تحقیق نشان میدهد که رابطه مثبت و معنیداری بین سرمایه اجتماعی و ابعاد آن با کارآفرینی وجود دارد.

کلیدواژه ها:

سرمایه اجتماعی ، کارآفرینی ، بعد رابطه ای ، بعد شناختی ، بعد ساختاری سرمایه اجتماعی