بررسی و مقایسه شاخص های توسعه (بهداشت درمان) در شهرستانهای استان آذربایجان غربی با استفاده از مدل تاکسنومی عددی

نظام سلامت یکی از بخش های عمده هرکشوری است که تاثیر زیادی بر توسعه کشور دارد.برنامه ریزان و سیاستگذاران همواره سعی کرده اند در طول برنامه های توسعه ضمن تلاش برای ارتقای سطح سلامت، به توزیع فضایی مناسب و عادلانه امکانات بهداشتی و درمانی توجه ویژه نمایند . بی عدالتی ها درتوزیع خدمات و امکانات بهداشتی، هزینه مالی سنگینی را بر دوش جوامع تحمیل می کنند . تداوم این نابرابری ها موجب عقب ماندگی و کند شدن سرعت رشد جوامع می شود . در استان آذربایجانغربی نیز نابرابری و فقدان تعادل درتوزیع فضایی امکانات و منابع با تمرکز امکانات و خدمات در نخست شهر مسلط ناحیه ای واگرایی و شکاف توسعه بین نواحی را موجب شده است.هدف اصلی این پژوهش، قیاس توسعه یافتگی شهرستان های استان آذربایجان غربی با توجه به شاخص های بهداشتی درمانی است. شناسایی وتعیین محدوده های جغرافیایی بر اساس شاخص های بهداشت ودرمان با توجه به درجه توسعه یافتگی آنهاومشخص کردن محروم ترین و برخوردارترین شهرستان در سطح استان است .این پژوهش پس از تجزیه و تحلیل داده ها در چارچوب مدل تاکسنومی عددی جنبه کاربردی آن در طرح های توسعه ناحیه ای دراستان آذربایجانغربی بکار می گیرد. جامعه آماری این پژوهش تمام 17 شهرستان استان را شامل می شودکه با تحلیل و محاسبه صورت گرفته بر اساس شاخص بهداشتی - درمانی و جمعیت شهرستانهای استان از منظرتوسعه یافتگی به چهار درجه طبقه بندی شدند . در این مقایسه شهرارومیه به عنوان مرکز سیاسی واداری استان، به علت بالا بودن اعتبارات اختصاصی و تملک امکانات بهداشتی - درمانی زیاد به عنوان تنها شهرستان توسعه یافته درجه یک شناخته شده و شهرستانهای اشنویه، چالدران ،پلدشت،شوط،چاپیاره محروم ترین شهرستان مشخص گردید.

کلیدواژه ها:

مدل تاکسنومی ، شکاف توسعه ، توزیع فضایی