عدالت فضایی و مکانی در خدمات بهداشتی ودرمانی مناطق محروم شهری سراوان

خدمات در شهر و اساسی ترین نیاز ها نه تنها در نقاط شهری بلکه برای همه مردم ، دسترسی به خدمات بهداشتی – درمانی است . در این پژوهش سعی شده است تا ضمن توزیع جغرافیایی کاربری های بهداشتی – درمانی به جنبه هایی از عدالت فضایی در شهر سراوان و توزیع فضایی عادلانه خدمات بهداشتی – درمانی بر مبنای استاندارد و ضوابط دسترسی و کاربری موجود بپردازد و سپس به تدوین الگوهای علمی مکان یابی این فضاها در محیط سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) پرداخته می شود.روش تحقیق توصیفی – تحلیلی و نوع آن کاربردی است . درتحلیل داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون در نرم افزار SPSS به بررسی همبستگی بین توزیع فضایی خدمات بهداشتی – درمانی و نیز درک وجود رابطه بین سلسه مراتب جمعیتی م میزان برخورداری هر یک از نواحی شهر و روستاها از خدمات فوق از مدل های TOPSIS و MORIS و با تاکید بر نگرش سیستمی استفاده شده است.به این ترتیب که ابتدا اطلاعات و آمار مورد نیاز در ارتباط با خدمات بهداشتی – درمانی در سطح شهر و روستاهای اطراف مورد مطالعه و جمع آوری گردیده است. سپس از طریق مدل TOPSIS به رتبه بندی قسمت های مختلف بخش مرکزی سراوان و تعیین هر یک از معیارهای زیر ساختی با تاکید بر آرمان عدالت فضایی نواحی شهر مورد مطالعه پرداخته شده است.نتایج نشان می دهد که این فضاها از عدالت فضایی در منطقه برخوردار نبوده و شعاع دسترسی مطلوب در این شهرستان مراعات نگردیده است و همچنین شمار بیمارستان ها و تخت های موجود در این منطقه کافی نمی باشد، یکی از مسائل مهم برای مدیران و برنامه ریزان شهری، توزیع مناسب کاربری ها بالاخص مراکز خدماتی مهمم و حیاتی نظیرمراکز امدادی و اورژانسی در سطح شهرسراوان است

کلیدواژه ها:

توزیع جغرافیایی ، عدالت فضایی ، مراکز بهداشتی –درمانی ، سیستم اطلاعات جغرافیایی ، سراوان