تعیین میزان انسان ساخت عناصر سنگین در یک رسوب مغزی از سواحل بوشهر در خلیج فارس

رسوبات به عنوان حامل و پتانسیل آلودگی در اکوسیستم های آبی عمل نموده و مواد آلاینده موجود در آنها لزوماً به طور دائم در رسوبات تثبیت نمی یابند و امکان دارد از طریق عوامل شیمیایی و بیولوژیک موجود در رسوبات و حتی ستون آب به گردش درآمده و با ورود به زنجیره غذایی حیات موجودات دریایی و نهایتاً انسان را تهدید نمایند. با عنایت به این مطالب تحقیق حاضر جهت تعیین میزان آلودگی رسوبات خلیج فارس به عناصر سنگین Zn,Pb,Cu,Fe, Mn, Ni صورت پذیرفت و با استفاده از آزمایش تفکیک شیمیایی چهار مرحله ای میزان عناصر سنگین در بخش انسان ساخت به تفکیک فازهای متفاوت رسوب مشخص شد و نتایج زیر بدست آمد: بخش انسان ساخت عناصر در رسوب به ترتیب زیر است Mn(55/23%( >Pb(45/11%)>Cu(21/95%(Zn(17/4%(>Ni(13/68%(>Fe(2/82% رسوبات منطقه نسبت به Fe آلودگی نشان نداده و این عنصر کاملاً منشاء زمینی دارد و از آنجائیکه بیش از 10 % غلظت سایر عناصر در فاز انسان ساخت قراردارد، لذا رسوبات منطقه به جز Fe به سایر عناصر آلوده می باشد. از آنجائیکه بخش قابل ملاحظه ای از این آلودگیها مربوط به پیوندهای سولفیدی است که موید وجود شرایط احیاء در منطقه می باشد و همچنین پیوندهای سست است که قادرند به راحتی از رسوب جدا شده و آب را آلوده نمایند، لذا بعنوان یک زنگ خطر برای منطقه مطرح می باشند.

کلیدواژه ها:

آلودگی ، عناصر سنگین ، رسوب مغزی