بررسی اثر هشت هفته تمرین هوازی و مصرف ویتامین C بر سطوح بازدانده فعال کننده پلاسمینوژن-1 در مردان مبتلا به دیابت نوع2

هدف از تحقیق حاضر تاثیر هشت هفته تمرین هوازی و مصرف ویتامین C بر سطوح خونی بازدارنده فعال کننده پلاسمینوژن 1- مردان مبتلا به دیابت نوع 2 می باشد. این تحقیق از نوع نیمه تجربی و کاربردی می باشد که جامعه آماری آن مردان مبتلا به دیابت نوع 2 شهر قیدار تشکیل می دهد. بعد از فراخوانی که جهت شرکت در پژوهش به عمل آمد، ویژگی های فیزیولوژیک افراد داوطلب بررسی شد و تعداد 40 نفر مرد در دامنه سنی 30-50 انتخاب و در چهار گروه تمرین هوازی 10 نفر، مصرف ویتامین C 10 نفر، تمرین هوازی و مصرف ویتامین C 10 نفر گروه دارونما 10 نفر تقسیم شدند. مقادیر PAI-1 بصورت پیش آزمون و پس آزمون اندازه گیری شد. از آزمون کلموگروف اسمیرنف جهت بررسی توزیع طبیعی داده ها استفاده شد و در صورت طبیعی بودن توزیع، از آزمون تی زوجی جهت بررسی تغییرات درون گروهی و از ازمون آنوا و تست تعقیبی بونفرونی جهت بررسی تفاوت های بین گروهی استفاده گردید. یافته های تحقیق نشان داد که مقدار PAI-A کاهش معنی داری در گروه تمرین هوازی همراه با مصرف ویتامین C، گوه فقط تمرین هوازی و فقط مصرف ویتامین C داشت (P=0/001) بین گروه تمرین هوازی همراه با مصرف ویتامین C با گروه تمرین هوازی، گروه ویتامین C و گروه کنترل P=0/001 تفاوت معنی داری وجود داشت در مجموع یافته های پژوهش حاضر نشان داد که هشت هفته تمرین هوازی و مصرف ویتامین C باعث کاهش PAI-1 در افراد مبتلا به دیابت نوع دو می شود. هر چند فعالیت ورزشی و مصرف ویتامین C نیر به تنهایی دارای سودمندی در بهبود شاخص فوق است، اما ترکیبی از ورزش هوازی و مصرف ویتامین C به نتایج بهتری منجر می شود.

کلیدواژه ها:

بازدارنده فعال نننده پلاسمینوژن- 1 ، دیابت ، ویتامین C ، ورزش