بررسی آزمایشگاهی و مدلسازی کاهش غلظت فلز آلومینیوم در پساب های صنعتی با استفاده از بیوجاذب ها

یکی از مهم ترین و خطرناک ترین آلوده کننده های زیست محیطی، آلودگی ناشی از یون های فلزات سنگین موجود در پساب های واحدهای صنعتی می باشد. در بسیاری از کشورهای جهان سوم و همچنین کشورهای در حال توسعه کنترل مناسبی بر سیستم های خروجی پساب که وارد محیط زیست می شود صورت نمی گیرد. در این پژوهش سعی شده است که درصد خروجی فلز آلومینیوم از بلودان بویلرهای نیروگاه سیکل ترکیبی به کمک فرآیند بیوزیستی کاهش یابد. به همین منظور از جلبک قهوه ای جهت کاهش غلظت فلز آلومینیوم استفاده گردید که در نهایت مشاهده گردید که با تنظیم مقدار ماده جاذب در شرایط بهینه دمایی و مدت زمان ماند قابلیت کاهش مقدار فلز مورد نظر تا 70 % قابل انجام می باشد. با توجه به نتایج بدست آمده می توان بیان نمود که جلبک قهوه ای قابلیت بسیار بالایی در کاهش غلظت فلز آلومینیوم از پسابهای صنعتی را دارا می باشد که با توجه به اینکه یک پساب صنعتی دارای املاح بسیار زیادی از باب تنوع می باشند، ولی این املاح قابلیت تاثیرگذاری بر کاهش غلظت یون فلزی آلومینیوم را دارا نبوده اند و بیوجاذب به خوبی درصد بالایی از یون فلزی آلومینیوم را بدون تغییر در پارامترهای شیمیایی آب از قبیل PH در خود جذب کرده است. در نهایت مدت زمان 2 الی 4 ساعت مناسب ترین زمان ماند نمونه بیوجاذب در نمونه آزمایشگاهی و همچنین مناسب ترین مقدار تزریق شده از جلبک برابر با 0/03 گرم در دمای بهینه 30 درجه سانتی گراد در نظر گرفته شده است. در نهایت به کمک نرم افزار متلب فرایند فوق مدل گردید تا صحت میزان جذب مشخص گردد

کلیدواژه ها:

جلبک قهوه ای ، آلومینیوم ، غلظت ، مدت زمان