کاربرد نانوذرات نقره در صنایع نساجی و اثرات و پیامد های محیط زیستی آن

دانش و اطلاعات ما در مورد خطرات احتمالی نانو ذرات محدود است و پتانسیل آسیب رسانی این ذرات در سال های اخیر به یک نگرانی تبدیل شده است. برای حل این مشکل، نیاز است تا روش های تشخیصی سمیت این نانو مواد را توسعه داد. از سوی دیگر، توسعه روش آزمون مناسب، بستگی به شناسایی مکانیسم سلولی سمیت این ذرات دارد. آزمایشات نشان داده اند که در فاضلاب های شستشوی پارچه، نانو ذرات نقره وجود دارد. منسوجات و پلاستیک های حاوی ذرات نقره، دو منبع عمده و اصلی ورود نقره به محیط زیست است. تخمین زده می شود که غلظت AgNPs وارد شده به محیط های آبی در حدود 0/01μg/L باشد. اما با توجه به افزایش استفاده در آینده نزدیک ورود AgNPs به آبها بدون شک افزایش خواهد یافت. نانو ذرات در حالت آزاد می توانند به صورت تصادفی، در حین تولید و یا به صورت زباله ( Nanowaste ) وارد آب یا هوا شوند و در نهایت در خاک، آب، گیاهان و یا موجودات زنده تجمع یابند. اگر این مواد به صورت ثابت در بخشی از ماده یا محصول استفاده شود، یا بازیافت می شوند و یا به صورت زباله در محیط دفع می شود. ما هنوز نمی دانیم که چگونه می توانیم این آلاینده ها را از هوا یا آب حذف کنیم زیرا اکثر فیلترهای سنتی قادر به جذب این نانو ذرات نیستند. نانو ذرات نقره در محیط آبی به صورت یون نقره (+ Ag ) در می آید که یکی از سمی ترین فلزات شناخته شده برای آبزیان است.

کلیدواژه ها:

نانو تکنولوژی ، صنعت نساجی ، AgNPs ، سمیت ، محیط زیست