ارزیابی تحمل به شوری بر جوانه زنی بذر چغندرقند ( Beta vulgaris L )

به منظور بررسی جوانه زنی بذر چغندرقند در شرایط تنش شوری آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار بر روی بیست ژنوتیپ در چهار سطح هدایتالکتریکی شاهد (آب منطقه) EC= 3 , 16 , 20 , 24 ds/m از نظر درصد جوانه زنی، جوانه های غیرطبیعی (ISTA) ، طول ریشه چه و ساقه چه با هم مقایسه شدند. نتایج این آزمایش نشان داد که جوانه زنی ژنوتیپ های Bp Karaj, 7112 69p. 7219, 12p. 7233, 2MSC*29p.7223,Firuzkuh در شرایط تنش شوری حدود پنج درصد نسبت به شاهد کاهش یافت لذا می توان این ژنوتیپ ها را از نظر درصد جوانه زنی جزء گروه های متحمل تقسیم بندی نمود. با افزایش تنش شوری درصد جوانه های غیرطبیعی افزایش یافت به طوری که بیشترین درصد جوانه غیرطبیعی در EC= 24 ds/m به جمعیت 7221 اختصاص یافت. ژنوتیپ های 436, 7112 Firuzkuh, 9597 p.12 کمترین طول ریشه چه را داشتند به طوری که طول ریشه چه آنها در dm/s EC= 24 به ترتیب حدود 48 ، 40 و 54 میلی متر بود. بعلاوه، ژنوتیپ های 69p. 7219, 9597 و هیبرید *29p. 7233MSC2 به ترتیب بیشترین و ژنوتیپ های 7112 Firuzkuh, 7233p.12 , 261 OT کمترین طول ساقه چه را در اکثر محیط های شور داشتند.

کلیدواژه ها:

چغندرقند ، جوانه زنی ، تنش شوری ، بذر ، ژنوتیپ