ارزیابی عملکرد سرمایه اجتماعی در دست یابی به توسعه پایدار شهری

سرمایه اجتماعی از حوزه های نو ظهور و جنجال آفرین در مطالعات میان رشته ای جامعه شناسی و اقتصاد تلقی می شود. وضعیت بسامان اقتصادی، بهره مندی از سلامت و تندرستی و داشتن روابط دوستانه با دیگران بخشی از عناصر اساسی مورد نیازی هستند که در بهبود کیفیت زندگی موثرند. بعد از جنگ جهانی دوم بیشتر تیوری های توسعه و نظریه هایی که در ارایه مسیری جهت نیل به توسعه اقتصادی و حرکت به سمت جامعه رفاه سعی داشتند، بدون در نظر گرفتن متن اجتماع و چگونگی روابط انسانی نهفته در آن، برنامه ریزی های اقتصادی دولت ها را تحت تاثیر قرار می دادند، در حالیکه تحقیقات اخیر نشان داده که شیوه تعامل مردم با یکدیگر، نحوه و میزان مشارکت آنها در امور مدنی و باورها و ارزش های مشترک آنها می تواند در کاهش زمان و هزینه های اقتصادر و اجتماعی تاثیر بسزایی داشته باشد. توجه به توسعه پایدار با تمرکز بر توسعه انسانی مورد توجه قرار گرفت و در سال های اخیر توجه به سرمایه اجتماعی بعنوان عاملی تاثیر گذار در توسعه پایدار اجتماعی شناخته شده است. اما منظور از سرمایه اجتماعی هنجارها و شبکه هایی است که مردم را قادر می سازد تا دست به کنش جمعی بزنند. بانک جهانی سرمایه اجتماعی را پدیده ای می داند که حاصل تاثیر نهادهای اجتماعی، روابط انسانی و هنجارها بر روی کمیت و کیفیت تعاملات اجتماعی است، بنابراین با استفاده از شناخت سرمایه های اجتماعی و شیوه های بکارگیری آن می توان نیروها انسانی را به سوی دستیابی به توسعه پایدار هدایت کرد. بنابراین در این پژوهش قصد داریم تا به ارزیابی عملکرد سرمایه اجتماعی در دست یابی به توسعه پایدار شهری (نمونه موردی: شهرستان کرمان) بپردازیم

کلیدواژه ها:

سرمایه اجتماعی ، توسعه پایدار ، توسعه پایدار شهری ، شهرستان کرمان