ارزیابی میزان موفقیت شهرهای جدید در ایران؛ بررسی مسایل و مشکلات آنها از نگاه شهروندان ساکن (مطالعه موردی شهر جدید پردیس)

افزایش سریع جمعیت و مهاجرتهای داخلی به سوی قطب های اقتصادی کشور بهویژه پایتخت، نه تنها بر ساختار اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی تاثیرگذار بوده است، بلکه ساختار کالبدی شهرها را نیز دگرگون کرده که پیدایش شهرهای جدید یکی از برآیندهای آن است. احداث شهرهای جدید از همان آغاز با چالش ها و مشکلاتی روبه رو بوده است. شهرهای جدید در تمام دوره های تاریخی، همراه با طرح و نقشه های قبلی در جهت رفع مشکلات شهرهای بزرگ و کاهش بار جمعیتی و فعالیتهای اقتصادی به عنوان رفع معضلات احداث شده اند. هدف از این تحقیق، بررسی مسایل و مشکلات شهر جدید پردیس از نگاه شهروندان ساکن بود که برای تبیین دقیق پژوهش، با استفاده از روش توصیفی – تحلیلی و به صورت بررسی کمی و میدانی به مطالعه آن پرداخته شد. جامعه آماری این پژوهش خانوار ساکن در شهر جدید پردیس است که با استفاده از فرمول کوکران، نمونهای به حجم 350 نفر از بین آنها با روش نمونه گیری تصادفی انتخاب گردید. بر اساس یافته های تحقیق شهر جدید پردیس بهعنوان گزینه حداکثر و تحقق نقش شهر جدید در ناحیه شرق منطقه شهری تهران میتواند متصور باشد ولی از نقش خود غافل مانده است و جایگزین مناسبی برای شهروندان به شمار نمی آید و لذا با مشارکت شهروندان پایداری آن میتواند بیشتر شود، مسایل زیست محیطی در شهر نیز بیشتر حفظ میگردد و ساکنان به عنوان انتخاب بهتر خود با آرامش نسبی بیشتری در آنجا ماوا میگزینند.

کلیدواژه ها:

شهرهای جدید ، مکان گزینی ، جمعیت پذیری ، شهر جدید پردیس ، تهران