تبیین نقش مدیریت شهری در توسعه میان افزا؛ نمونه مورد مطالعه: منطقه 12 شهرداری تهران

توسعه بی رویه شهرها، تغییرات ساختار اقتصادی-اجتماعی، عدم همخوانی بافت مرکزی با الگوهای جدید شهرنشینی، ترافیک و آلودگی، وجود تشکیلات متعدد و موازی در زمینه مدیریت مراکز شهری و مهم تر از همه بی توجهی مدیریت شهری به مراکز شهری از یک طرف و فرصت توسعه و سرمایه گذاری مناسب در حاشیه شهرها به علت ارزانی قیمت زمین از طرف دیگر باعث افت و نزول کیفیت زندگی در مراکز شهری و کنار گذاشتن آن ها از فرایند توسعه شهری شده است. توسعه میان افزا ضمن بهسازی و نوسازی محیط، با اصلاح ساختار کالبدی جامعه و پیش بینی فضاهای باز و سبز، باعث بهبود فضای شهری و کاهش آلودگی می گردد. توسعه میان افزا شکاف های میان جوامع کنونی را پر کرده و نقش اساسی در تجدید حیات جامعه، منابع و حفاظت از زمین، بازی می کند و گزینه مناسبی بجای توسعه پراکنده است. در این پژوهش با بررسی مفاهیم، مدل ها و تجارب هریک از مفاهیم، شاخص های جامعی که هر دو مفهوم مدیریت شهری و توسعه میان افزا را در بر می گیرد، استخراج شد که تا با توجه به این شاخص ها، با استفاده از مدل AHP و تکنیک SWOT به ارزیابی منطقه 12 شهرداری تهران جهت سنجش میزان اثرگذاری مدیریت شهری در توسعه میان افزا و همچنین سنجش میزان موفقیت منطقه مورد نظر پرداخته شود. نتایج حاکی از ان است که در منطقه 12 شهرداری تهران که بخشی از تاریخ شهر تهران را به دوش می کشد، توسعه میان افزا به خوبی شکل نگرفته و از طرفی مدیریت شهری آن طور که لازم است، به این امر توجه نکرده است در پایان راهبردهای جامع و کارا جهت پیوند مطلوب میان مدیریت شهری و توسعه میان افزا و کاربست این رویکرد در منطقه 12 شهرداری تهران ارایه شده است.

کلیدواژه ها:

مدیریت شهری ، توسعه ، توسعه میان افزا ، ذینفعان ، منطقه 12 تهران