بررسی مالی طرح های نوسازی شهری و انتخاب مدل بهینه با تمرکز بر بافت های فرسوده شهر تهران

بافت فرسوده شهرها در سراسر جهان از اهمیت اقتصادی ویژه ای برخوردارند. اما گسترش شهرها که ناشی از رشد جمعیت و شهرنشینی بوده به کاهش اهمیت اقتصادی این بافت ها انجامیده است با وجود بیش از چند دهه از تهیه طرح های بهسازی و نوسازی بافت های فرسوده شهری در کشور و توجه به ان به عنوان فرصتی جهت توسعه درونی شهرها همچنان شاهد افزایش بی رو به رشد فرسودگی شهرها و عدم تحقق پذیری این طرح ها هستیم. مهم ترین عامل تاثیرگذار در توسعه فرسودگی بافت های فرسوده شهری و عدم تحقق پذیری طرح های نوسازی، عامل اقتصادی و عدم سرمایه گذاری است. مشکلات و تنگناهای موجود در زمینه جذب منابع مالی پروژه های نوسازی سبب کمبود منابع مالی در این بخش و عدم قابلیت اجرایی آن شده است. این در سایه شناخت و بررسی دقیق مدل های تامین مالی و رویکرد اقتصاد محور به مسیله نوسازی قابل حل است. شهر تهران دارای محلات فرسوده بوده و ططرح نوسازی و بهسازی برای آن تدوین شده است و جهت اجرای این پروژه های نیاز به منابع مالی است هدف از این پژوهش بررسی مدل های ارزیابی مالی طرح های نوسازی و انتخاب مدل مناسب برای بافت های فرسوده است که می توان در نوسازی شهر تهران به کار برد. در بررسی مدل های ارزیابی مالی مناسب برای نوسازی این شهر از شیوه های مختلف تامین مالی استفاده گردید. جهت اولویت بندی روش های از آزمون فریدمن استفاده شد. نتایج حاصله از آزمون فرضیه ها نشان داد که بهترین مدل های ارزیابی مالی، روش BOT و دریافت وام بانکی است.

کلیدواژه ها:

نوسازی ، بهسازی ، تامین مالی ، بافت فرسوده ، مشارکت ، وام بانکی