واقعیت افزوده و کاربرد آن در سیستم های اطلاعات مکانی همه جاگاه

در سال های اخیر شاهد رشد چشمگیر دستگاه های تلفن همراه بوده ایم. به طوری که این دستگاه ها به انواع سنجنده ها مانند شتاب سنج، مغناطیس سنج و ژیروسکوپ مجهز شده اند. علاوه بر این، پیشرفت های کنونی سبب افزایش توان محاسباتی و قدرت پردازشی گوشی های هوشمند و فراگیر شدن استفاده از شبکه های بی سیم شده است. همین عوامل زمینه ی توسعه ی روزافزون فناوری واقعیت افزوده را فراهم کرده است. به کمک فناوری واقعیت افزوده اطلاعات مجازی به صورت بلادرنگ به محیط واقعی کاربر اضافه می شود و درک و آگاهی کاربران را از دنیای واقعی افزایش می دهد. همچنین تعامل با برنامه واقعیت افزوده به مراتب راحت تر از سایر برنامه ها است. بنابراین به کمک واقعیت افزوده، گوشی های هوشمند و شبکه های بی سیم کاربران می توانند تا حدی به اطلاعات اماکن و اشیاء اطراف خود در هر جا و هر زمان دسترسی داشته باشند. از طرفی رایانش همه جاگاه نیز به دنبال تعامل راحت تر رایانه با انسان و دسترسی آن ها به اطلاعات در هر جا و هر زمان است. بنابراین دو حوزه ی واقعیت افزوده و رایانش همه جاگاه دارای رابطه ی تنگاتنگی با یکدیگر هستند. هدف این تحقیق بررسی مفاهیم واقعیت افزوده، رابطه ی این حوزه با رایانش همه جاگاه، انواع روش های پیاده سازی واقعیت افزوده و تشریح اجزای مختلف آن است.

کلیدواژه ها:

واقعیت افزوده ، سیستم های اطلاعات مکانی ، سیستم های همه جاگاه