روش های تثبیت آنزیم آلفا آمیلاز و کاربردهای آن در نانوبیوتکنولوژی
محل انتشار: نخستین همایش ملی یافته های نوین میکروبیولوژی
سال انتشار: 1394
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,359
نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
FCNFM01_147
تاریخ نمایه سازی: 2 تیر 1397
چکیده مقاله:
مقدمه :تثبیت آنزیم ها به معنای محبوس ساختن آن ها درون یک فضا به منظور افزایش پایداری آنزیم، بهبود خواص کاتالیتیک آن و نیز ایجاد قابلیت استفاده ی مجدد از آن است .هدف از این تحقیق بررسی روش های مختلف تثبیت آنزیم آلفا آمیلازخصوصا0 با استفاده از فناوری نانو و نیز کاربرد های این آنزیم در این حوزه می باشد.مواد و روش ها :در این تحقیق مروری از اطلاعات حاصل از مقالات مختلف از مجلات معتبر علمی استفاده شده است.نتایج :آنزیم آلفا آمیلاز را می توان به روش های مختلف فیزیکی و شیمیایی تثبیت نمود از جمله اتصال فیزیکی یا شیمیایی به سطوح، اتصال جانبی آنزیم ها به یکدیگر و به دام انداختن آنزیم در سطح .استفاده از تکنیک های فناوری نانو موجب تثبیت پایدارتر، مقرون به صرفه تر، افزایش نسبت سطح به حجم آنزیم می گردد .ازجمله نانوذرات به کار رفته برای تثبیت آلفا آمیلاز می توان سیلیکا، BSA، Fe3O4 و Fe2O3 ، زیولیت و کربودی ایمید را نام برد.آلفا آمیلاز با منشاء میکروبی در صنایع مختلف فراوری نشاسته، تولید سوخت زیستی، صنایع غذایی، کاغذ سازی، تولید شوینده ها و منسوجات، حذف آلودگی های محیط زیست و نیز در حوزه ی پزشکی و داروسازی به کار می رود .این آنزیم همچنین در حوزه ی فناوری نانو برای احیای انواع فلزات و تهیه ی نانوذرات آن ها مورد استفاده قرار می گیرد .این روش ساخت نانوذرات نسبت به روش های شیمیایی ساده تر و ارزان تر است و جهت مصارف بیولوژیک و بیوشیمیایی مناسب تر می باشد.نتیجه گیری : با تثبیت آنزیم خصوصا به روش فناوری نانو پایداری آن در برابر سطوح مختلفpH و حرارت و نیز تمایل آنزیم برای واکنش با سوبسترا افزایش پیدا می کند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
بهاره جباری
دانشجوی کارشناسی ارشد زیست فناوری میکروبی، گروه ژنتیک، دانشکده علوم پایه، دانشگاه - شهرکرد
محسن مبینی دهکردی
عضو هیات علمی، گروه ژنتیک، دانشکده علوم پایه، دانشگاه شهرکرد
بهناز صفار
عضو هیات علمی، گروه ژنتیک، دانشکده علوم پایه، دانشگاه شهرکرد