تاثیر مخلوط عصاره الکلی سیاه دانه و عسل بر غلظت سرمی استروژن، پروژسترون و گنادوتروپین ها در موش های صحرایی ماده

سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 18,755

فایل این مقاله در 9 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

CONFMT01_391

تاریخ نمایه سازی: 2 تیر 1397

چکیده مقاله:

سابقه و هدف: مسایل مربوط به باروری و ناباروری همیشه ذهن بشر را به خود مشغول داشته است. بسیاری از اختلالات جنسی مانند ناباروری ریشه در عدم تعادل مواد شیمیایی و هورمون ها در بدن دارد. با توجه به استفاده وسیع از عسل و سیاه دانه در طب سنتی و کاربردهای وسیع درمانی آن ها، در تحقیق حاضر اثرات احتمالی مخلوط عصاره الکلی سیاه دانه و عسل (معجون دوسین) بر غلظت سرمی گنادوتروپین ها، استروژن و پروژسترون در موش صحرایی ماده بالغ مورد بررسی قرار گرفت . مواد و روشها: در این پژوهش تجربی 32 سر موش صحرایی ماده بالغ نژاد ویستار، با وزن 200 -220g به 4 گروه 8 تایی تقسیم شدند . گروه کنترل بدون تیمار دارویی و گروه شم، نرمال سالین دریافت کرد و گروه های تجربی 1 و 2 ، مخلوط عصاره الکلی سیاهدانه 60 mg/kg b. w) و ( 120 وعسل 240 mg/kg b.w)و (480 را به ترتیب با دوز حداکثر و حداقل (دوسین1 و دوسین (2 بصورت گاواژ به مدت 28 روز دریافت کردند . یک روز پس از دریافت آخرین وعده معجون نمونه خون از موشها برای اندازه گیری هورمون هایFSH ، LH، استروژن و پروژسترون جمع آوری و با روش الایزا مورد سنجش و مقایسه قرار گرفت. یافته ها:: نتایج نشان داد که میزان هورمون LH در گروه تجربی 2 در مقایسه با گروه کنترل و شم به طور معنی داری((p> 0/05 کاهش یافت. میزان هورمون استروژن در گروه تجربی 2 در مقایسه با گروه کنترل و شم به طور معنی داری((p> 0/05 افزایش یافت. همچنین غلظت هورمون پروژسترون در گروه های تجربی 1 و 2 نسبت به گروه کنترل و شم افزایش معنی داری((p> 0/05 داشت . اختلاف معنی داری( (p> 0/05 در میزان هورمون FSH نسبت به گروه کنترل و شم مشاهده نشد.نتیجه گیری : نتایج این مطالعه نشان داد که ، مخلوط عصاره الکلی سیاه دانه با عسل (معجون دوسین) می تواند سطح سرم استروژن و پروژسترون را افزایش داده و با ایجاد تغییر در محور هورمونی هیپوفیز گناد در فعالیت های تولید مثلی موثر واقع شود.

نویسندگان

سیده نرجس ناصران

گروه زیست شناسی، واحد کازرون، دانشگاه آزاد اسلامی، کازرون، ایران

مختار مختاری

گروه زیست شناسی، واحد کازرون، دانشگاه آزاد اسلامی، کازرون، ایران

محمود عابدین زاده

گروه فیزیولوژی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی