ارزیابی شیوه های اسکان موقت پس از زلزله بر مبنای معماری پایدار

سکونت یافتن امری ضروری برای انسان است تا آنجا که گردانندگان جوامع مختلف تلاش می کنندد تا با فراهم کرد تسهیلات لازم امکان دستیابی به آن را برای همگان فراهم کنند. اسکان موقت پس از زلزله نیز یکی از همین شرایط است. با توجه به شدت تخریب ایجاد شده درساختمان ها پس از زلزله، آن ها رابه مکان هایی ناامن برای ادامه ی زندگی تبدیل می کند. بازسازی هم نیاز به زمان مشخص و معینی دارد وتا آن زمان ،بازماندگان نیازبه مکان موقت برای اسکان دارند. با توجه به حجم بالای مورد نیاز سکونتگاه در آن بازه کوتاه زمانی ،از طرف برنامه ریزیان گزینه های متعدداسکان موقت پیشنهاد و اجرا می شود . در این تحقیق پس از بررسی و آشنایی اجمالی با اصول معماری پایدار و جایگاه و ارتباط آن با اسکان موقت، چهار زلزله مهم : رودبار و منجیل (1369) ، بم (13829 ،ورزقان(1391)، سرپل ذهاب(1396) مورد بررسی قرار گرفته ، ضمن معرفی اجمالی اسکان موقت در این چهارواقعه طبیعی ، قیاس تطبیقی بین شرایط معماری پایدار با اسکان موقت انجام و نتیجه گیری شده است.

کلیدواژه ها:

اسکان موقت ، معماری پایدار