تاثیر محیط بازی کودکان در سطح یادگیری آنها

تاثیر محیط های طبیعی بر ذهن و روان کودکان، از مهم ترین مسایلی است که توجه محققان را به خود جلب کرده است. به خصوص با افزایش شهرها و صنعتی شدن جهان این محیط ها و ویژگی هایشان بیش از پیش مورد توجه روانشناسان به عنوان عاملی موثر در جهت شکل گیری شخصیت کودک و افزایش سلامت جسمی و روحی او قرار گرفته است. از جهتی هم طراحی محیط های آموزشی کودکان حایز اهمیت بوده، یه این دلیل که در سنین 3 تا 7 سالگی تخیل کودکان جنبه عملی پیدا می کند. اگرچه بهترین زمان پرورش و رشد خلاقیت کودک در این دوران است، اما متاسفانه در ایران محیط های آموزشی مانند مهدکودک ها اکثرا در فضاهای فاقد طراحی مناسب و یا با کاربری غیرآموزشی(فضاهای مسکونی) تاسیس می گردند، یافته های تحقیق به بیان معیارهای موثر بر رشد خلاقیت کودکان براساس مباحث یاد شده پرداخته، به نحوی که منجر به ارایه ی اصول طراحی محیط های آموزشی آنها می شود. هدف از مطالعه حاضر مروری است بر شناخت ویژگی های محیط های طبیعی که بر خلاقیت کودک موثر می باشند و بهره گیری از آن ها به عنوان الگو در جهت طراحی محیط های ساخته شده برای کودکان؛ با طرح این پرسش که راهکارهای طراحی در محیط های ساخته شده برای کودکان به منظور شکوفایی خلاقیت آن ها با الگوبرداری از ویژگی های محیط های طبیعی چیست در این نوشتار با استفاده از روش تحقیق کیفی و تحلیلی، به بررسی پژوهش های انجام شده در این زمینه و مقایسه نظریه های مرتبط و یافتن ارتباط میان آن ها در حیطه های روان شناسی محیط و طراحی معماری پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

کودک ، خلاقیت ، محیط های بازی ، یادگیری