تزیینات بناهای صفوی در منطقه مازندران (باتکیه بر بنای چشمه عمارت و باغشاه بهشهر)

در طول تاریخ بشر همواره به دلایل گوناگون مایل به تزیین فضای سکونت خود بوده است.نمود این مسیله حتی در زندگی بشر اولیه که در غارهایی چون لاسکو در فرانسه وآلتامیرا در اسپانیا می زیست قابل مشاهده است.قابل ذکر است که تلاش برای این امر در میان انواع تمدنهای باستانی بشر در تمامی نقاط کره ی زمین قابل مشاهده بوده و مختص به نقاط یا اقوام مشخصی نمی باشد به طوریکه تزیینات محل سکونت به صورت نقوش هندسی و انتزاعی و...در میان مردمان اروپای شمالی هم دیده می شود. ساده انگارانه است این فرضیه که اسلام بنابر دستورات خود مبنی بر نهی از شمایل نگاری و مجسمه سازی موجب رکود هنری و زیبایی شده است. دوره ی صفویه در ایران یکی از پررونق ترین دوره های معماری است.بناهای این دوره از جذاب ترین و فریبنده ترین بناها در سر تاسر معماری اسلامی ایرانی است.در عهد صفوی سبک معماری قدیم ایران تجدید شد و طرح بناها و شکل و مصالح جای خود را باز کرد. در این مقاله نیز سعی بر آن است تا با بررسی تزیینات رایج در عهد صفوی و با پاسخگویی به چند سوال ذیل به این مهم دست یابیم که در بناهای ذکر شده این تزیینات چگونه به کار گرفته شده است: 1-عناصر تزیینی دوره صفویه کدامند 2-تزیینات معماری نمونه های ذکر شده چگونه از معماری اسلامی دوره صفویه تاثیر پذیرفته است دوره صفوی یکی از پر رونق ترین دوره های معماری در تاریخ ایران به شمار می رود که آثار معماری متعددی از آن به یادگار مانده است. بر اساس شواهد برجای مانده، پادشاهن این عصر به منطقه مازندران توجه ویژه ای را داشته اند و با توجه به آبی و هوای آن تفرج گاه هایی را در این منطقه بنا نموده اند که برخی از آنان همچنان پابرجاست. در این مقاله با بررسی عناصر اصلی تزیینات صفوی، به ویژگی های تزیینی این دو بنا و در مجموعه ویژگی های تزینی و البته بومی شده در منطقه مازندران پرداخته می شود. در واقع هدف نگارندگان بررسی تاثیرات بومی و زیست محیطی در تزیینات بناهای دوره صفوی است.