تبیین مفهوم نشانه شناسی در چهارچوب فضای معمارانه

با توجه به اینکه معماری ایران دستخوش تحولات تاریخی، فرهنگی، اجتماعی و رویدادهای بسیاری در تاریخ بوده است اما امروزه به دلیل مدرن شدن، ساختارهای معماری دچار نوع دیگری از دگرگونی شده است که منجر به یک شکل شدن بناها و بی هویتی شده، ، و این امر به عنوان یکی از دغدغه های حرفه مندان و نظریه پردازان معماری تبدیل شده است. از طرفی مرور ادبیات مرتبط با نشانه شناسی حاکی از این است که این علم را می توان تلاشی در جهت حفظ هویت و هماهنگ شدن روح بنا با ساختار فرهنگی شهر خصوصا شهرهایی که بافت تاریخی دارند دانست. نشانه شناسی علمی ست که مطالعه ی نشانه ها و فرآیندهای تاویلی آنها را شامل می شود، همچنین زبان معماری با نشانه ها و نمادها و فرم های زمینه آن بیان می شود و بیان کننده زندگی ذهنی کاربران آن نیز هست. از اینرو این پژوهش در پی پاسخگویی به این سوال است که بهترین راه بهره گیری از نشانه شناسی چیست و چگونه می-توان با بهره گیری از مفاهیم دانش نشانه شناسی به یک طرح معماری هدفمند و با هویت رسید، در همین راستا، پژوهش حاضر با مرور ادبیات مرتبط با نشانه شناسی سعی داشته است تا با استفاده از روش مطالعات کتابخانه ای و تحلیل اسناد، نظریات اندیشمندان در این زمینه را تحلیل و بررسی نماید.

کلیدواژه ها:

نشانه شناسی ، معماری ، فضا ، هویت