تبارشناسی مولکولی جنس Tropiocolotes (Peters, 1880 ) در ایران

در این مطالعه تعداد 40 نمونه از جمعیت های منسوب به جنس Tropiocolotes مورد استفاده قرار گرفت.جمعیتهای انتخاب شده متعلق به فواصل جغرافیای معنی داری می باشند که در دامنه های جنوبی زاگرس پراکنشدارند. در این مطالعه از نشانگرهای مولکولی 16S و CO I استفاده شده است که هر دو جزء ژنهای میتوکندریایی هستند. یک نمونه از گونه Tropiocolotes steudneri از آفریقا به عنوان معیار قرار داده شده است و بقیه افراد با آن مورد مقایسه قرار گرفته اند. فواصل ژنتیکی غیر اصلاح شده برای هر دو ژن به صورت مجزا محاسبه گردید و برای ژن 16S بیشترین فاصله 8/ 3 درصد بین جمعیتهای هرمزگان و بوشهر می باشد و کمترین فاصله ژنتیکیبین جمعیتهایی از جنوب استان فارس و بندرخمیر با مقدار 2/ 2درصد می باشد. فاصله اصلاح نشده برای ژن سیتوکروم اکسیداز ) CO I ( نیز بیانگر همین موضوع است و 7/ 7 درصد فاصله ژنتیکی بین جمعیتهای بوشهر وبندرخمیر است. جمعیت مربوط به بوشهر متعلق به گونه Tropiocolotes naybandensis است و مابقی افراد )گروه هرمزگان( همچنان به عنوان T. cf. steudneri شناخته میشوند. فاصله ژنتیکی جمعیت های بوشهر و هرمزگان با نمونه T.steudneri از آفریقا در ژن CO I به ترتیب 18 و 7/ 16 درصد میباشد که خود بیانگر مجزا بودن آنها از یکدیگر است. براساس تبارشناسی مولکولی جمعیتهای منسوب به جنس Tropiocolotes در ایران، میتوان چنین نتیجه گرفت که جمعیتهای هرمزگان و جنوب استان فارس بیانگر کلادی مجزا و متفاوت از سایرین میباشد.

کلیدواژه ها:

تبارشناسی مولکولی ، ژنوم میتوکندریایی ، زاگرس ، خلیج فارس ، Tropiocolotes