کنترل پارامترهای الگوریتم ژنتیک بر پایه سیستم های فازی

علم ژنتیک براساس منطق زیستی استوار است و چیزی به عنوان عملگر تصادفی وجود ندارد، یکی از مشکلات اصلی که در الگوریتم ژنتیک با آن مواجه هستیم، تنظیم صحیح مقادیر پارامترهای این الگوریتم است، از همین رو در اکثر مواقع تنظیم مقادیر این پارامترها فرآیندی بسیار وقت گیر و مشکل خواهد بود. در این مقاله قصد داریم پارامترهای الگوریتم ژنتیک را با استفاده از سیستم های فازی تطبیق پیدا کند، تا بتوانیم مشکلات مربوط به تنظیم مقادیر این پارامترها را تا حدودی برطرف نماییم. نتایج حاصل از پیاده سازی و اجرای این مقاله بر روی تعدادی از توابع ارزیابی رایج انجام شده است، که در مقایسه با نتایج نسخه ی اصلی الگوریتم ژنتیک، بهبود قابل توجهی در صحت و دقت نتایج پایانی و همچنین افزایش سرعت همگرایی با حفظ تنوع پذیری در هر گام از الگوریتم پیشنهادی گزارش شده است.

کلیدواژه ها:

بهینه سازی پیوسته ، الگوریتم ژنتیک ، سیستم های فازی ، توابع ارزیابی رایج