امکان سنجی استفاده از آب دریا در تولید گیاهان شورزی

فقدان آب شیرین کافی به عنوان یکی از منابع پایه کشاورزی، توسعه کشاورزی را محدود نموده است. استفاده از آب دریا شایددر آینده راه حلی منطقی برای این مشکل و تولید محصولات کشاورزی باشد. این درحالیست که هیچکدام از گیاهان زراعی رایجقادر به تحمل شوری آب دریا نیستند. یک رهیافت جایگزین، استفاده از گیاهان شورزی برای تولید علوفه، پروتیین، روغن وکنترل ریزگرد در این شرایط میباشد. هدف از این مقاله ارایه برخی نتایج بدست آمده با استفاده از تیمارهای آب بسیارشور برعملکرد کوشیا (Kochia indica)، روناس (Rubia tinctorum)، ارزن پادزهری (Panicum antidotale)، برخی گونه هایآتریپلکس (.Atriplex spp) و استفاده از آب دریا بر عملکرد گونه های سالیکورنیا (.Salicornia sp)، هالوکنموم (Halocnemum strobilaceum)، هالوستاخیس (Halostachys caspica) و Atriplex lentiformis بود. بر اساس نتایج، گونه های آتریپلکس،کوشیا، روناس و ارزن پادزهری عملکرد ماده خشک قابل توجهی در شوری آب 14 دسیزیمنس بر متر (به ترتیب معادل 72 و23 درصد شوری آب دریای خزر و خلیج فارس) داشتند. گونه های سالیکورنیا، هالوکنموم و هالوستاخیس می توانند بطور مستقیمبا آب دریا تولید شوند. به نظر میرسد پیش نیازهای اولیه برای تحقیقات در زمینه کشاورزی با آب دریا بایستی بر اساس انتخابگونه شورزی با ارزش اقتصادی بالا و توجه به جنبه های زیست محیطی آن تعریف گردد.

کلیدواژه ها:

خلیج فارس ، دریای خزر ، ریزگرد ، کشاورزی با آب دریا ، کشاورزی شورزیست