استفاده از پروبیوتیک ها در آبزیان

پروبیوتیک ها میکروب های زنده ای هستند که به صورت افزودنی غذایی استفاده می شوند و موجب بهبود سلامتی انسان وحیوانات اهلی می گردند. بیشتر باکتری های موجود در روده، به دلیل جریان مداوم باکتری هایی که از آب و غذا وارد آنمی شوند جابه جا می گردند. بحث پروبیوتیک زمانی مطرح شد که مشخص گردید میکروب های استفاده شده در لولهگوارش زنده می مانند. از طرف دیگر جنبه های دیگری مثل کنترل بیولوژیکی از طریق بهبود کیفیت آب و درمانبیولوژیکی نیز جهت پروبیوتیک ها مطرح گردیده است. اگر چه اولین پروبیوتیک هایی که بر روی آبزیان آزمایش شدندبرای موجودات خشک زی طراحی گردیده بودند ولی بعضی تاثیرات در ماهی ها نیز به همان صورت مشاهده گردید. بهدلیل عدم اطمینان از زنده ماندن باکتری ها در محیط آبی، بیشتر تلاش ها بر اساس جداسازی و انتخاب سویه های ازپروبیوتیکی از محیط آبی بود. این میکروب ها شامل ویبریون ها، پزودوموناس ها، باکتری های اسید لاکتیک، باسیل ها ومخمرها می باشند. البته سه ویژگی در مورد میکروب هایی که به عنوان پروبیوتیک انتخاب می شوند باید در نظر گرفتهشود. 1) حالت آنتاگونیستی در مقابل باکتری های بیماری زا داشته باشند 2)خاصیت تشکیل کلنی داشته باشند 3)امکانافزایش مقاوت میزبان در برابر پاتوژن را داشته باشند. علاوه بر اینها باید با باکتری های بیماری زا برای کسب غذا، هم چنینامکان اتصال به دیواره روده رقابت نمایند و توانایی تحریک سیستم ایمنی بدن را داشته باشند. اگرچه مطالعات اخیرمشخص کرده که اثرات پروبیوتیک چیزی بیشتر از این ویژگی است. تحقیقات نشان داده است که بعضی از باکتری هایموجود در پروبیوتیک ها، خصوصا لاکتوباسیل ها، قادر هستند سیستم ایمنی بدن را تحریک کنند. این میکروارگانیسم ها بهصورت سلول های زنده در طول دیواره روده تکثیر و در محدوده وسیعی توسعه پیدا می کند و قادر هستند آنتی ژن های آزادشده به وسیله میکروارگانیسم های مرده را جذب و مستقیما سیستم ایمنی بدن را تحریک کنند.