جستاری براعتقادها، آداب و رسوم و باورهای عامیانه در شاهنامه (دوران پهلوانی)

شاهنامه حماسه ی ملی روایت رشادت یک ملت و سر شار از آرمان ها و آرزوها و آداب و رسوم و حوادث تاریخی است. از آنجا که اعتقاد ها و باورهای عامیانه بخشی از فرهنگ ادبیات فارسی به شمار می آید و در طی قرنهای متمادی نقش بسزایی در رشد و توسعه ی فرهنگ جوامع داشته است، لذا آشنایی و آگاهی از فرهنگ و آداب و رسوم گذشته ی یک قوم برای کسانی که به هویت ملی و پیشینه ی تاریخی سرزمین خود علاقه مند هستند ضروری به نظر می رسد. جستار حاضر به بررسی اعتقادها و باورهای عامیانه در دوران پهلوانی شاهنامه پرداخته است، با این فرض که باورهای عامیانه در شاهنامه جایگاه ویژه ای را به خود اختصاص داده و نظام فکری ایرانیان آن عصر را بازتاب می دهد. بدین منظور در این تحقیق ابتدا به تبیین پیشینه و ویژگی ها و عوامل موثر در فرهنگ عامه و پس از آن به بررسی اعتقادها و باورهای عامیانه در شاهنامه پرداخته شده است. تقویت هویت ملی و وسعت بخشیدن به میزان آگاهی خوانندگان نسبت به باورهای عامیانه قرن چهارم هدف تحقیق است.روش تحقیق کتابخانه ای است. این مهم که فردوسی از عناصر فرهنگ عامه به اقتضای حال و مقام برای بیان اندیشه های خود بهره جسته است مهمترین دستاورد تحقیق است.

کلیدواژه ها:

شاهنامه ، فردوسی ، باورهای عامیانه ، دوره ی پهلوانی ، قرن چهارم