رابطه بهزیستی ذهنی و کیفیت زندگی مادران دارای کودک اتیسم

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین بهزیستی ذهنی با کیفیت زندگی مادران اتیسم شهر اصفهان است. روش تحقیق حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه ی آماری پژوهش کلیه مادران کودکان مبتلا به اختلال اتیسم در شهر اصفهان بود. نمونه پژوهش 150 مادر کودک مبتلا به اختلال اتیسم در شهر اصفهان بود که بین سه مرکز اتیسم یک مرکز به صورت دردسترس انتخاب و سپس 150 مادر کودک مبتلا به اختلال اتیسم به صورت تصادفی انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه های بهزیستی ذهنی وارویک ادینبورگ و پرسشنامه 12 سوالی کیفیت زندگی(فرم کوتاه 36 سوالی کیفیت زندگی وار کاسینسکی و کلر) گرد آوری شد. داده ها با استفاده از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد بهزیستی ذهنی با کیفیت زندگی رابطه ی مثبت و معنادار دارد (r=0/628 و p<0/01) و ابعاد بهزیستی ذهنی(خوش بینی (r=0/608 و p<0/01) انرژیک بودن (r=0/587 و p<0/01) و ارتباط مثبت با دیگران (r=0/548 و p<0/01) با کیفیت زندگی رابطه ی مثبت و معنادار دارد. تجزیه و تحلیل رگرسیون نشان داد کیفیت زندگی توسط خوش بینی و انرژیک بودن پیش بینی می شود و خوش بینی قوی ترین پیش بینی کننده ی کیفیت زندگی است. ضریب رگرسیون ارتباط مثبت با دیگران معنی دار نبود و از معادله حذف شد. لذا می توان نتیجه گرفت بین بهزیستی ذهنی و کیفیت زندگی رابطه ی مثبت و معنی داری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

کیفیت زندگی ، بهزیستی ذهنی ، مادر کودکان اوتیسم