اثر انواع بسته بندی برکیفیت و مشخصه های انبارداری توت فرنگی رقم سلوا

توت فرنگی محصول بسیار با ارزش با عمر ماندگاری کوتاه پس از برداشت است. بررسی های زیادی برای افزایش طول عمر توت فرنگی صورت گرفته است. دراین پژوهش به منظور افزایش طول عمر پس از برداشت میوه توت فرنگی از چهار نوع مختلف پلیمر پلی اتیلن، پلی پروپیلن و نانو پلی پروپیلن و پی وی سی جهت بسته بندی استفاده شد. میوه ها به مدت 20 روز در دمای 2 درجه سانتی گراد انبار شدند. نتایج نشان داد که بسته های نانویی حاوی میوه های توت فرنگی در مقایسه با بسته های پلی اتیلنی، پلی پروپیلنی و پیویسی، از کیفیت بالاتر، سفتی بافت بیشتر، میزان بالاتر آنتوسیانین و ویتامین ث بودند و سبب افزایش ظرفیت آنتی اکسیدانی و کاهش فنول کل گردید. نتایج نشان میدهد بستهه ای نانویی میتواند انتخاب مناسبی برای بهبود عمر نگهداری و کیفیت توت فرنگی در طی انبارداری باشد.

کلیدواژه ها:

بسته های نانو ، فنول کل ، ظرفیت آنتی اکسیدانی ، آنتوسیانین