بررسی وضعیت اپیدمیولوژیک بیماری سیاه زخم انسانی در شهرستان های تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی استان اصفهان طی سال های 1391-1394

مقدمه: سیاه زخم به عنوان یک بیماری مشترک بین انسان و حیوان بوده که به دلیل کاربرد بیوتروریسم و همچنین ایجاد مشکلات اقتصادی و سلامتی از اهمیت خاصی برخوردار است و این بیماری یک مشکل بهداشتی در کشورهای درحال توسعه هست. هدف: این مطالعه با هدف بررسی وضعیت اپیدمیولوژیک بیماری سیاه زخم انسانی در شهرستان های تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی اصفهان طی سال های 1391-1394 صورت گرفت. مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی - طولی است و نمونه گیری به صورت کل شماری است و در آن اطلاعات کلیه موارد شناسایی شده بیماری سیاه زخم طی سال های 1391 تا 1394 در استان اصفهان جمع آوری و پس از ورود به کامپیوتر مورد تجزیه و تحلیل با نرم افزار SPSS نسخه 19 قرار گرفت. یافته ها: تعداد 117 مورد بیمار مبتلا به سیاه زخم طی سال های مورد مطالعه بررسی شد که بالاترین میزان بروز در سال 1393 و با میزان بروز 1/09 در صد هزار نفر جمعیت بود. 53 درصد بیماران را مردان تشکیل می دادند و 58/9 درصد بیماران شناسایی شده ساکن روستا بودند. شهرستان های سمیرم 18/8 درصد کل بیماران، فریدن 17/94 درصد و فریدونشهر و بویین میان دشت هرکدام با 17/94 درصد کل بیماران استان را به خود اختصاص داده اند. 54/7 درصد ابتلا بیماران در فصل تابستان گزارش شده است.

کلیدواژه ها:

اپیدمیولوژی ، اصفهان ، سیاه زخم