عملکرد خانواده در بیماران مبتلا به اختلالات خلقی، روان پریشی و شبه جسمی

هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی و مقایسه عملکرد خانواده در بیماران مبتلا به اختلالات خلقی، روانپریشی وشبه جسمی بستری در بیمارستان قدس بوده است. بدین منظور از روش پژوهش تحلیلی- توصیفی استفاده شد. شرکت کنندگان در پژوهش را 150 نفر (سه گروه 50 نفره )که از طریق نمونه گیری در دسترس انتخاب و توسط روانپزشک تشخیص اختلال خلقی، روانپریشی یا شبه جسمی دریافت کرده بودند تشکیل می دادند. خانواده ها پرسشنامه عملکرد خانواده مک مستر را تکمیل نمودند. داده ها با روش مقایسه زوجی ، تحلیل مانوا، پیش فرض های نرمال بودن توزیع ها و تساوی واریانس تحلیل شد. یافته ها حکایت از آن داشت سه گروه در همه ابعاد عملکرد خانواده، جز بعد نقش تفاوت معنادار دارند و بیشترین تفاوت گروه ها مربوط به بعد کنترل رفتاری بود. نتایج مقایسه زوجی نشان داد بعد آمیختگی عاطفی بین گروه خلقی با گروه روان پریش و گروه روان پریش با گروه شبه جسمی تفاوت دارد اما بین گروه خلقی و شبه جسمی تفاوت معنادار نبود. افت کارکرد در بعد آمیختگی عاطفی در بیماران خلقی بیشتر از دیگر گروه ها بود. کنترل رفتار در بین گروه خلقی و روان پریشی تفاوت معناداری نداشت اما تفاوت در گروه خلقی و شبه جسمی و گروه روان پریش و گروه شبه جسمی معنادار بود (p<0/01). نتایج آزمون عملکرد خانواده نشان داد که عملکرد کلی خانواده در بیماران روانپزشکی ناکارآمد می باشد.

کلیدواژه ها:

عملکرد خانواده ، اختلال خلقی ، روان پریشی ، شبه جسمی