آسیب شناسی شهرهای جدید در ایران

یکی از سیاستهایی که به منظور توسعه فضایی سکونتگاه ها و بهبود توزیع فضایی جمعیت و فعالیت در کشورهای مختلف اتخاذ می گردد. ایجاد و توسعه شهرهای جدید میباشد. دو هدف اصلی ایجاد شهرهای جدید از دیدگاه توسعه فضایی و تمرکززدایی ااز مادرشهرها و تمرکزگرایی در مناطق مستعد توسعه اما توسعهیافته و کمتر توسعه یافته است. نتایج حاصل از تحقیق نشان داد؛ از مهمترین معضلات شهرهای جدید در ایران میتوان به نبود برنامهای جامع برای انتقال صنایع از مادرشهرها به شهرهای جدید اشاره کرد که باعث شده است کا مادرشهرهای همچنان محل اشتغال و درآمدزایی افراد باشند و شهرهای جدید محل سکونت و استراحت که منجر به ایجاد ترافیک و راهبندان در مسیرهای مادرشهر و شهرهای جدید میشود. در واقع رشد شهرهای جدید با بی برنامگی صورت گرفته است. همچنین احداث واحدهای مسکونی در شهرهای جدید با حجم بالا صورت گرفته است و بسیاری از این واحدها بدون توجه به نیازها و سلایق خانوارها بوده است. همچنین پیش بینی نادرست جمعیت مستقر در این شهرها عملا بسیاری از منابع را به هدر داده است. نبود حس تعلق به مکان، ضعف در مکانیابی شهرهای جدید، فاصلههای دور تا مادرشهر، نبود سیستم حمل و نقل مناسب از دیگر ضعف های اساسی شهرهای جدید در ایران است.

کلیدواژه ها:

شهرهای جدید ، مادرشهرها ، شهرهای جدید اقماری ، ایران