اثر سطوح مختلف تنش شوری بر برخی خصوصیات فیزیولوژیک گیاه زعفران(Crocus sativus L.)

شوری یکی از مهمترین و متداولترین تنش های محیطی در سطح جهان و ازجمله ایران محسوب میشود که عملکرد کمی و کیفی بسیاری از محصولات زراعی و باغی را تحت تاثیر قرار میدهد. به منظور بررسی اثر سطوح مختلف تنش شوری بر تعدادی از صفات فیزیولوژیک گیاه زعفران آزمایشی در قالب طرح کاملا تصادفی با 4 تکرار و 6 تیمار (شامل هدایتهای الکتریکی صفر، 2، 4، 6، 8 و 10 دسیزیمنس بر متر) در سال 1391 در دانشگاه ملایر انجام شد. بر اساس نتایج بهدست آمده، اثر تنش شوری بر میزان کلروفیل a و b در سطح 5 درصد معنیدار نبود. با این وجود تا هدایت الکتریکی 6 دسی زیمنس بر متر، میزان کلروفیل a و b افزایش و بعد از آن با افزایش سطوح شوری روند کاهشی داشت. تنش شوری تاثیر معنیداری بر میزان کاروتنویید و گزانتوفیل داشت و با افزایش سطح شوری میزان این رنگیزهها افزایش یافت. اثر تنش شوری بر میزان اسیدآمینه پرولین برگ معنیدار نبود. با اینحال، مقدار پرولین تا هدایت الکتریکی 4 دسی-زیمنس بر متر روند افزایشی و بعد از آن با افزایش شوری روند کاهشی داشت. اثر تنش شوری بر میزان گلوکز موجود در برگ زعفران معنیدار بود و میزان گلوکز به صورت معنیداری تحت تاثیر تیمارهای شوری افزایش یافت. براساس نتایج بدست آمده اثر تنش شوری بر تعداد برگ زعفران معنی دار نبود ولی اثر تیمارهای آزمایشی بر طول برگ و همچنین وزن خشک برگ در هر بوته معنی دار بود. یک رابطه خطی و منفی بین میزان شوری و محتوی نسبی آب برگ زعفران مشاهده شد و با افزایش شدت تنش شوری محتوی نسبی آب برگ به صورت معنی داری کاهش یافت. با افزایش شدت تنش شوری میانگین وزن بنه ها به صورت معنی داری کاهش یافت در حالی که باافزایش شدت تنش شوری تا حد 4 دسی زیمنس بر متر تعداد بنه ها افزایش و پس از آن به صورت معنی داری کاهش یافت.

کلیدواژه ها:

پرولین ، رنگیزه های فتوسنتزی ، گلوکز ، هدایت الکتریکی