الگوی رفتاری آمریکا در قبال بیداری اسلامی: عمل گرایی محتاطانه

تحولات بیداری اسلامی در منطقه ی خاورمیانه پس از سال 2011 میلادی نظم منطقه ای را در ابعاد مختلف تغییر داده و سیاستهای بازیگران منطقه ای و فرامنطقه ای را متاثر ساخته است. در این میان ایالات متحده -که پس از جنگ جهانی دوم منافع گسترده ای را در این منطقه ی استراتژیک برای خود تعریف کرده است- بیش از هر دولت دیگری دچار بحران منافع شده است. مقاله ی حاضر به بررسی منافع ایالات متحده در خاورمیانه پرداخته و آثار بیداری اسلامی را بر این منافع به آزمون میگذارد. این مقاله به دنبال پاسخ به این پرسش اساسی است که نحوهی سیاستگذاری و راهبردهای ایالات متحده در قبال خیزش بیداری اسلامی در منطقه ی خاورمیانه از چه الگویی پیروی میکند. نتیجه ی این تحقیق نشان میدهد که اوباما با اتخاذ سیاست خارجی عملگرایانه به دنبال مدیریت بحران به وجود آمده در منطقه ی خاورمیانه است. در این راستا از اقداماتی نظیر مداخله ی مستقیم نظامی تا تغییرات ظاهری در نخبگان حاکم را در دستور کار خود قرار داده و در درازمدت نیز تلاش میکند از طریق کمک به انجام اصلاحات درونی، تداوم حضور نظامی در منطقه و کشورهای هدف، پرهیز از اتکای به متحد واحد، ترویج مدل اسلامگرایی سکولار، نزدیکی به جامعهی مدنی و اسلامگرایان منطقه، تقویت گفتمان حقوق بشر و پیشبرد روند سازش، چالشهای ناشی از بروز بیداری اسلامی در منطقه را مدیریت نماید.

کلیدواژه ها:

بیداری اسلامی ، عملگرایی ، ایالات متحده آمریکا ، خاورمیانه ، سیاست خارجی