اثربخشی مداخله نظریه ذهن و مهارت های اجتماعی بر کفایت اجتماعی کودکان اتیسم

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی مداخله نظریه ذهن و مهارت های اجتماعی بر کفایت اجتماعی کودکان 11-7 ساله مبتلا به اختلال اتیسم بوده است . بدین منظور از بین همه کودکان 7-11 ساله اتیستیک که در کلینیک های توان بخشی شهر تهران در سال 1390-91 در حال دریافت خدمات تکمیلی توان بخشی بودند، 20 نفر با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و سپس 5 نفر پس از اجرای آزمون های تشخیصی سطح عملکرد بالا ( مصاحبه تشخیصی اتیستیک، آزمون غربالگری اختلال های طیف اتیستیک و آزمون هوش وکسلر کودکان) به صورت هدفمند برگزیده شدند . از آزمون نظریه ذهن و چک لیست مهارت های اجتماعی فنگ (2001) برای ارزیابی توانایی های نظریه ذهن و مهارت های اجتماعی به عنوان پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری استفاده گردید. آزمودنی ها به مدت 40 جلسه، به صورت انفرادی و گروهی تحت آموزش از طریق برنامه آموزشی محقق ساخته در کلینیک های توان بخشی قرار گرفتند. تحلیل دادها با استفاده از روش تحلیل واریانس با اندازه گیرهای مکرر نشان داد، بین نمرات پس آزمون و پیگیری نسبت به پیش آزمون تفاوت معناداری وجود داشت . می توان نتیجه گرفت که برنامه آموزش نظریه ذهن و مهارت های اجتماعی بر کفایت اجتماعی ( تعمیم مهارت های آموخته شده ) کودکان اتیستیک موثر بوده است.

کلیدواژه ها:

نظریه ذهن ، مهارت های اجتماعی ، کفایت اجتماعی ، اتیستیک با عملکرد بالا