مقایسه ی تفویض اختیار و وکالت

جمع بین تفویض و وکالت، جمع ضدین است. به کار بردن عبارت تفویض وکالت به معنی به کار بردن عبارتسلب حفظ ناظر بر امری است. مثلا سلب حفظ خیار مجلس و دادن آن به غیر، که عبارت بی معنی است. پستفویض یعنی سلب اختیار خود به نفع مختار کردن دیگری و وکالت یعنی حفظ اختیار خود و در کنار آندیگری را هم از این اختیار بهره مند کردن است. اگر بخواهیم ریشه این دو واژه را بیان کنیم باید بگوییم کهتفویض به معنی سلب اختیار و وکالت به معنی حفظ اختیار است و این حفظ اختیار در هر سه نوع وکالت دکرشده در کتاب مکاسب به کار می رود، یعنی در جایی هم که وکیل را مستقل در تصرف قرار می دهیم (قسم دوموکالت در کتاب مکاسب شیخ انصاری) می توانیم وی را عزل کرده و خودمان اقدام کنیم. پس بین واژه سلب(رها کردن، از دست دادن، واگذار کردن بی قید وشرط و...) و واژه حفظ رابطه تضاد و تباین وجود دارد وسلب(تفویض) نمی تواند اعم از حفظ (وکالت) باشد و یا در کنار آن کاربرد داشته باشد. در وکالت، تفویض حقنمی شود بلکه منوب عنه در عرض نایب، حق دخل و تصرف در مورد وکالت دارد. نتیجه اینکه وکالت وتفویض هر دو از اقسام واگذاری و اعطای نیابت هستند اما در تفویض سلب اختیار و اعطای آن به دیگری و دروکالت حفظ اختیار خود و در عرض آن اعطای نیابت به دیگری صورت می گیرد.

کلیدواژه ها:

تفویض ، وکالت ، اختیار