نقش سلامت اجتماعی در مدیریت جامعه شهری و راهکارهای گسترش آن

سلامت اجتماعی در راستای پیشگیری از آسیب های اجتماعی یکی از ملاک های اساسی گذار از جوامع سنتی به مدرن می باشد.این پدیده به عنوان بخشی از فرهنگ سلامت همگانی هر جامعه ای در راستای امنیت اجتماعی، حمایت، رفاه،آسایش، عدالت اجتماعی و...دارای مضامین و معانی خاصی متناسب با فرهنگ آن جامعه است. تاکید بر روابط اجتماعی و انسانی ارایه خدمات و مراقبت های اجتماعی و بهداشت روانی همراه با رویکردهای سلامت محوری شهروندان در راستای بهزیستن شهروندان، تاکید بر روش های ایمنی شناسی در ساختار شهرها، همراه با پذیرش درک شهروندان، قابلیت اداره کردن شهر توسط شهروندان، ایجاد احساس جامع و یکپارچگی در میان شهروندان از نکات بارز در حوزه مطالعه سلامت اجتماعی در مدیریت شهری کلانشهرهای جامعه ایران می باشد. ترغیب و تشویق در حوزه مسیولیت پذیری، همکاری، همیاری و همفکری با یکدیگر ایجاد یک خط پیوستار مثبت از تاثیرات جمعی، حمایت های متنوع، اعتماد، سرمایه های انسانی و اجتماعی و پرهیز از هرگونه قدرت پروری، بزهکاری و خشونت، بی هنجاری و از خود بیگانگی در حوزه زندگی شهری از موارد ضرورت بخش مطالعه سلامت اجتماعی در شهرها می باشد.کلید اساسی این ابعاد تحقق یافته در شهرها، اجرا و تدوین سیاست های اجتماعی از جمله تامین اجتماعی، خدمات و رفاه اجتماعی،اشتغال، برابری فرصت ها،عدالت پایدار،آموزش و پرورش و... می باشد.بسترسازی از انواع حمایت های اجتماعی در جهت پیشگیری از مصادیق آسیب ها و انحرافات اجتماعی،ارتقاء رهیافت جامعه محوری امنیت اجتماعی، وجود آموزش های مستقیم و غیر مستقیم رسانه های ملی و مطبوعات و شبکه های اجتماعی در راستای تقویت هنجارهای اخلاقی و رفتاری و... از مهمترین پیوندهای ارتباطی با سلامت اجتماعی در مدیریت کلانشهرها می باشد.بر این اساس در این مقاله با استفاده از روش توصیفی،اسنادی و مروری بر یافته های بدست آمده از دیگر پژوهش ها و مقالات، اشاره به برخی از راهکارها، تدابیر و برنامه ها فرهنگی و اجتماعی می کنیم که می تواند به متولیان مدیریت شهری، دولتی، غیر دولتی و شهروندان در راستای ارتقاء سلامت اجتماعی کمک شایانی نماید.

کلیدواژه ها:

امنیت اجتماعی ، توسعه پایدار شهری ، سلامت اجتماعی ، مدیریت شهری