نقش اقتصاد دانش بنیان در توسعه پایدار شهرها

سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 2,150

فایل این مقاله در 11 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

KOOCDI01_085

تاریخ نمایه سازی: 29 فروردین 1397

چکیده مقاله:

اقتصاد دانشبنیان اقتصاد نوینی است که در آن تولید، توزیع و استفاده از دانش، منبع اصلی رشد و ایجاد ثروت است. موتور محرک اقتصاد دانشبنیان شرکتهای دانشبنیان هستند. شرکتهای و موسسات دانش بنیان شرکت یا موسسه خصوصی یا تعاونی است که به منظور هم افزایی علم و ثروت، توسعه اقتصاد دانشمحور، تحقق اهداف علمی و اقتصادی(شامل گسترش و کاربرد اختراع و نوآوری) و تجاری سازی نتایج تحقیق (شامل طراحی و تولید کالا و خدمات) در حوزه فناوریهای برتر و باارزش افزوده فراوان بهویژه در تولید نرم افزارهای مربوط تشکیل میشود. شرکتهای دانش بنیان به عنوان یک مرکز تولید، توزیع و کاربرد دانش و محرک رشد اقتصادی باید فرایندهای خلق، ایجاد دانش، اشاعه و کاربرد عملی در آنها بهدقت برنامه ریزی گردد تا بتوان به سطح مطلوبی از توسعه فناوری دانش بنیان در قالب اقتصاد دانش بنیان دست یافت. توسعه پایدار شهری، شکلی از توسعه امروزی است که میتواند توسعه مداوم شهرها و جوامع شهری نسلهای آینده را تضمین کند. در این مطالعه به تعریف و شناخت اقتصاد دانشبنیان و توسعه پایدار شهری و ارتباط این دو پرداخته شده است. به این نتیجه رسیدیم که شاخصهای توسعه پایدار شهری ازجمله موقعیت اقتصادی و توانایی و پتانسیل نوآوری و ابداع در جهت فعالیتهای اقتصاد دانش بنیان است .شرکتهای دانش بنیان میتوانند در توسعه پایدار شهری به کار گرفته شوند. و با به کارگیری دانش خود در بخش اقتصادی شهر میتوانند به رشد اقتصادی کمک کنند و با توجه به نوآوری در این شرکتها تواناییها و پتانسیل های کشف شده در شهرها را به باروری برسانند. و در جهت توسعه پایدار شهری به کار گرفته شوند. به این دلیل که توسعهای واقعی تنها وقتی اتفاق میافتد که با اختراعات و نوآوریهایی که انجام میشود، ارزش افزوده و کیفیت زندگی بالا رود و یا حجم بیشتری از کالاها و خدمات تولید شود و نیز هزینه ی تولید و استهلاک کاهش یابد.

نویسندگان

مصطفی طالشی

عضو هییتعلمی دانشگاه پیام نور

عیسی شیبانی امین

عضو هییتعلمی دانشگاه پیام نور

مرضیه غلامی

کارشناسی ارشد برنامه ریزی آمایش سرزمین، دانشگاه هرمزگان

صدیقه سرگلزایی

دانشجوی دکتری جغرافیا وبرنامه ریزی شهری دانشگاه سیستان و بلوچستان